‘Amerika Birinci’ söylemi en büyük gücün egemenliğini assert kişisel yükümlülüksüz ve özgür bir şekilde kanıtlamasına geri dönüş vaat ediyor.
Beyaz Saray için yarışın siyasi ironilerinden biri, Yeni Zelanda’nın merkez sağ hükümetinin dış politika çıkarlarının Demokrat adayı Kamala Harris’in kazanmasıyla muhtemelen en iyi şekilde hizmet edileceğidir. İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana, tüm Yeni Zelanda hükümetleri, Birleşmiş Milletler’in kurumlarında yer alan çok taraflılığı ve uluslararası kurallara dayalı bir düzeni desteklemiştir. ABD ile ilişki de buna yansımış ve Wellington veya Washington’daki hükümet ve politika değişiklikleriyle ilişkili periyodik dalgalanmaları aşar. Yeni Zelanda’nın mevcut Milli önderliğindeki koalisyon da ABD ile yakın ilişkileri miras almıştır. Geçen yıl, Amerikalı ziyaretçi sayısı sadece Avustralyalılarınkinden sonra gelmiştir. ABD, üçüncü büyük ihracat pazarımızdır. Ve bu iki ülke, Beş Gözler istihbarat paylaşım düzeni içinde stratejik olarak bağlı kalmaya devam etmektedir. Bununla birlikte, koalisyonun ana dış politika hedeflerinden biri, ABD gibi geleneksel müttefiklerle yakınlaşmayı güçlendirmektir. Kamala Harris ve Donald Trump’ın çok farklı dünya görüşleri göz önüne alındığında, 5 Kasım seçimi, ABD ile daha yakın ilişkilere yönelik herhangi bir zorlamanın ne kadar başarılı olabileceğine büyük ölçüde etki edecektir. Daha yakın ilişkiler denge ve Pasifik First, Amerika Birinci gibi milliyetçi sloganlar, altta yatan bir üst-baş dünyaya geri dönüş vaat ediyor: en büyük gücün hegemonyasını kanıtlamasına engel olunmadan özgür bir şekilde. Öte yandan, Harris, daha geleneksel bir ABD dış politika gündemini desteklemesi gibi görünmektedir. Bu, uluslararası kuruluşların ve ittifakların önemini ve “izolasyonun izolasyon olmadığı” bir dünyada bunların rolünü tanır.Öyleyse bir sonraki Beyaz Saray’ı kim işgal ederse, muhtemelen Yeni Zelanda’nın dış politikasına önemli bir etkisi olacaktır. Güç oyunları ve PasifikÖncelikle, Trump’ın büyük güçler tarafından işletilen bir uluslararası sistem inancı, Yeni Zelanda gibi küçük bir devletin kendisini etkileyen uluslararası konularda bir ses tanınmaması yolundaymış gibi görünmektedir. İkinci olarak, Yeni Zelanda’nın Pasifik Adaları ile olan bölgesel odaklanması – kişi-insanları arasındaki yakın bağlar ve ülkenin yurtdışındaki kalkınma yardım programının önemli bir kısmı tarafından desteklenir – muhtemelen bir Harris dış politikası tarafından tamamlanacaktır.Ayrıca, Joe Biden döneminde ABD’nin Pasifik’in birçok yerini ihmal ettiğini tersine çevirdi – bu ihmal diğer dış güçler, özellikle Çin’in lehine oynamıştı. Biden ekibi, 2022’de ABD-Pasifik Adaları Zirvesini başlattı. Ve Kamala Harris, 2022-23’te Pasifik Adaları’na 800 milyon dolarlık kalkınma ve iklim yardımı sağlama konusunda aktif bir rol oynadı. Trump’ın bu artan diplomatik ve ekonomik angajmanı devam ettirip ettirmeyeceği ve diğer yerler de var. Benzer şekilde, Biden’in Paris İklim Anlaşmasına yeniden katılmasının ardından Trump’ın muhtemelen ikinci kez bırakacağı düşünülüyor.AUKUS ve UkraynaÜçüncü olarak, Yeni Zelanda hükümeti, AUKUS güvenlik ortaklığının iki sütunu altında ileri savunma teknolojilerini paylaşma düzenine katılmayı düşünüyor. Bu ortaklık, Hint-Pasifik bölgesinde yükselen Çin’i caydırmayı amaçlamaktadır. Eğer Yeni Zelanda katılırsa Çin’in nasıl tepki vereceği henüz görülmüş değil, ancak Trump’ın, herhangi bir çok kutuplu anlaşmada ABD ağırlığını vurgulayacağı için hükümetin iki sütun üyeliği için iç destek kazanma olasılığını daha zorlaştırabilir. Hiç AUKUS tartışmasından bağımsız olarak, Trump’ın müttefiklerin geleneksel olarak yaptığı savunmaya daha fazla harcama yapmalarını ısrar etmesi daha olasıdır. Dördüncü olarak, Yeni Zelanda’nın Rusya’nın Ukrayna’yı ilhak girişiminin başarısızlığında büyük bir payı var. Wellington’un çıkarları açıkça Harris’in Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü geri kazanmak için destek sözünü sürdürmesiyle daha uyumlu görünüyor. Öte yandan, Trump’ın savaşı 24 saat içinde sonlandırma sözü, Vladimir Putin’in istediği şeyi vermekten başka şekilde tutamayacağı hissediliyor. Orta Doğu ve BM Son olarak, Gazze ve Lübnan’daki felaket durumu konusunda Trump ve Harris arasında önemli politika farklılıklarının olmadığı görülmüyor. Yeni bi bakış, Benjamin Netanyahu’nun İsrail hükümetine koşulsuz destek tanıyan bir Harris yönetiminin olasılığı hala var – ki bu, dış politikasının evrensel değerler ve uluslararası hukuka saygı ile yönlendirilmesi gereken bir süper güç için sürdürülemeyen bir destektir. Ancak bu olasılık Trump için neredeyse imkansız olurdu. Gerçekten de, o muhtemelen Netanyahu’ya daha büyük bir destek sağlayacaktı. Genel olarak, Milli önderliği koalisyonun dış politika çıkarları, Trump liderliğinde bir başkanlıktan ziyade Harris liderliğinde bir başkanlık ile daha uyumlu görünüyor. Ancak Harris kazanırsa bile, çıkarların hizalanması mükemmel olmayacak. ABD’nin, dünyanın geri kalanı için bir siyasi örnek olduğunu iddia eden informel bir ideoloji olan Amerikan üstünlüğü ve Washington’un Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ndeki veto gücü, Yeni Zelanda-ABD ilişkisinin kısıtlayıcı faktörleri olarak kalacaktır. Robert G. Patman, Otago Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Profesörü ve Alexander Gillespie, Waikato Üniversitesi Hukuk Profesörüdür. Bu makale, The Conversation tarafından bir Creative Commons lisansı altında yeniden yayımlanmıştır. Orijinal makaleyi okuyun.
News
