ABD ve müttefikleri hedefe yönelik cinayetleri genellikle kendi kendini savunma veya terörle mücadele olarak haklı çıkarırken, argümanları genellikle uluslararası hukuka dayanmamaktadır.
İsrail Savunma Kuvvetleri, 27 Eylül’de Beyrut’ta bir yeraltı sığınağında Hizbullah’ın lideri Hasan Nasrallah’ı öldürdüğünde, İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu gururla suçun sorumluluğunu üstlendi. “Nasrallah bir terörist değildi,” övündü, “O teröristti.” Benzer şekilde, Beyaz Saray’dan da aynı şekilde meydan okuyan mesajlar geldi. ABD Başkanı Joe Biden, suikastı “onun birçok kurbanı için bir adalet ölçüsü” olarak adlandırdı. Bu arada, bir Dışişleri Bakanlığı sözcüsü onun öldürülmesini “saflıkla iyi” olarak nitelendirdi. Ne İsrail ne de ABD hükümeti, saldırıda 300’e kadar sivilin öldüğü gerçeğini üzerine düşünmedi. Belki onları kabul edilebilir “yan ürün zararı” olarak gördüler.Ancak bölgedeki şiddetin tırmanmasını kınayan birçok dünya liderinin aksine, suikastı kınama konusunda daha ılımlı tepkiler vardı. Hizbullah’ın müttefikleri dışında, çoğu hükümet ya sessiz kaldı ya da suikastın “adaletli” olduğu argümanını kabul etti.Aslında, Nasrallah’ın suikastına verilen tepki, Batılı hükümetlerin hedefe yönelik cinayetlerin kullanımına giderek daha fazla alıştıklarını gösteriyor ki, yüzsüz, kabul edilmiş bir suikast bile anlamlı bir kınama tetiklemedi. İsrail için, “hedefe yönelik cinayetler” resmi politika olarak 2000’lerin başında ortaya çıkmıştı ve “al-Aksa isyanı” olarak adlandırılan sorunla başa çıkmak için bir parçasıydı. Temmuz 2001’de, İsrail’in, Filistin militanlarına yönelik saldırıların suikast olarak görülmediği iddiaları çoğunlukla ABD yetkilileri tarafından kabul edilmedi, “hukuken suikastlar” olarak adlandırıldı.İsrail bundan etkilenmedi. Daha sonra İsrail makamları itiraf ettikleri gibi, uluslararası hukuku yeniden şekillendirmek için kararlı bir kampanya başlattı. “Bir şeyi yeterince uzun süre yaparsanız,” bir yetkili bunu ifade etti, “dünya buna razı olacaktır.”
News
