Bir ulusun nüfusunun yüzde kaçının çocuk yetiştirmeye adanması, farklı ve bölünmüş Batı’da homojen Doğu Asya’dan daha olası bir şekilde çalışacaktır.
Bu, iki bölümlük bir makalenin ikinci bölümüdür. Makalenin ilk bölümü, natalist politikaların halk fonlarının kullanımında maliyet etkin olması için geçmiş yüzyılların büyük ailelerinin yakaladığı iş bölümü verimliliklerini, ölçek ekonomilerini içerdiğini ve kullanmış olduğunu savundu. Ayrıca, hiçbir natalist politikanın bunu denemediğini ve bu başarısızlığın önceki natalist politikalar tarafından elde edilen başarı eksikliğinin büyük ölçüde nedeni olabileceğini belirtti. Çocuk yetiştirmede uzmanlaşma kayıplarını kazanmak amacıyla kaybolmuş yararları geri kazanacak olan çeşitli kurumsal düzenlemeler arasında, bazılarının kültürel dirençle karşılaşması daha olası görünmektedir. Biyolojik olarak ilgili olmayan çocuk yetiştirmek üzere büyük çocuk sayıları ile geniş çaplı kurumlar için bir boyut sınırı yoktur. Bu tür kurumlar, hatta en büyük ailelerden daha büyük ölçek ekonomileri elde edebilir. Ancak, yetimhaneler her zaman ve her yerde çocuk yetiştirme kurumları olarak ailelere göre daha düşük değerlendirilmiştir. Hem nükleer aile hem de geniş aile başarısız olduğunda kullanılmıştır. Batı’da, yetimhanelerden çocukların ailelere evlatlık olarak verilmesi uzun zamandır toplum tarafından teşvik edilmiştir. Sonuç olarak, natalist politikayı uygulamak için yetimhane benzeri kurumların kullanılmasını savunmak büyük olası dirençle karşılaşabilir ve “bebek fabrikaları” veya “çocuk çiftlikleri” olarak eleştirilebilir. Öte yandan, biyolojik ebeveynleri tarafından yetiştirilen büyük aile sayısını teşvik etmek ve finanse etmek geleneksel kültürle kökenli böyle bir dirençle karşılaşmayacak; büyük biyolojik aileler çocuk yetiştirmek için zaman testi olmuş bir kurumsal düzenlemedir. Ancak, bir biyolojik ailenin güvenli bir şekilde ele geçirebileceği ekonomi ölçeklerine sınırlar vardır. Bir kadının kız doğurma yeteneği, 27 ila 33 ay arayla her doğum yapmak suretiyle, en erken 18 yaşında başlayıp en geç 45 yaşında devam etmek kaydıyla alabileceği en büyük çocuk sayısı yaklaşık 12’dir ve bu durum 1960’ların sonuna kadar ABD’de sıkça gözlemlenen aile büyüklüğüdür. Bir kadının yaşamı boyunca her 30 ayda bir doğurması durumunda, yani 20 yaşından 44 yaşına kadar 25 yıl boyunca her 2,5 yılda bir, o zaman on çocuğa sahip olacak. Bu, büyük biyolojik aileleri canlandırmak için çocuk yetiştirme uzmanlarından bezen çocukları taşıyan kadınlara çocuk yetiştirmeleri için ödeme yapmayı gerektiren natalist politikalar için en iyi hedef gibi görünüyor. Ancak, hem baba/eş hem de anne/eşin evde çocuk yetiştirme konusunda uzmanlaşarak tüm yetişkin yaşamlarının çoğunda kalması gerekecektir. Bu çiftin çocuk yetiştirme kariyerinin başında, beş yıl boyunca birlikte çalışacakları sırada beş, altı veya yedi çocuk büyütürken, bakıcı/yatılı yardımcı bir hizmetçiye de ihtiyaç duyulabilir. Bu tür ücretsiz uzman çocuk yetiştiren bir çiftin bir veya her ikisinin de birlikte çalışmadığı 62 yaşından büyük profesyonellerinin, artık kendi çocuklarını büyütmeyen, böyle durumlarda yardımcı olabileceği düşünülebilir. Bir kadının 20 yaşında olması durumunda çocuk yetiştirmeye başlaması ve 20 yaşında liseden mezun olduktan sonra iş teklifi almasını, 20 ile 65 yaşları arasında uzmanlaşan çocuk yetiştiriciler olarak istihdam edilmesini gerektirir. Bu, bu kariyer yolunun varlığını lisedeki öğrencilere duyurmayı ve bu tür bir çocuk yetiştirme kariyerine ilgi duyan lise öğrencilerinin karşı cinsli diğer öğrencilerle tanışmasına, flört etmesine ve lise mezun olduktan hemen sonra evlenmesine yardımcı olabilir. Bununla birlikte, 20 yaşında çocuk yetiştirmeye başlama, özelleşmiş çocuk yetiştirme çiftinin her iki üyesi için de üniversite eğitimini engellememelidir. İlk ikinci çocuğun doğumundan önceki üç buçuk yıllık süre boyunca, önemli ölçüde üst düzey üniversite eğitimi için yeterli zaman olacaktır, bu da doğumdan yaklaşık 2,5 yıl sonra üçüncü çocuğun doğumuyla devam edebilir.
Japonya’nın ABD’ye olan güveni kaba seçim retoriği ile sarsıldı
Anduril, Amerika’nın füze tedarik açığını doldurmaya hazır
Orta Doğu krizi mevcut olmayan kriz değildir
Ayrıca, özellikle uzmanlaşmış çocuk yetiştirme aileleri dışındaki ek ölçek ekonomileri, işbirliği yoluyla elde edilebilir. Aşıt uzmanlaşmış çocuk yetiştirme aileleri arasında çeşitli mal ve hizmetlerin satın alınması ve belki de bir miktar ortak yerleşim yeri ile. Bununla birlikte, hele ki tüm kasaba ya da mahallelerin özellikle uzmanlaşmış çocuk yetiştiren aileler tarafından yerleşim yeri olarak kullanıldığı aşırı yerleşme istenmeyebilir. Uzmanlaşmış ve genelleşmiş çocuk yetiştiren hanelerin birbirinden ayrıldığı bir toplumdan kaçınılmalıdır. Bir çocuğu olan ailelerin ve on çocuğu olan ailelerin yetişkin olarak karşı karşıya gelmesi yerine, okula birlikte gitmeli, birlikte oynamalı, birbirleriyle arkadaş olmalı ve birbirlerinin evlerini ziyaret etmelidir. Hangi ülkeden ülkeye değişebilecek üç önemli ancak karmaşık soru, bu makale kapsamının dışındadır. Birincisi, devlet tarafından finanse edilen uzmanlaşmış çocuk yetiştirme kalitesini değerlendirmek ve kontrol etmenin en iyi yolları nedir. İkincisi, evli çiftlerin çocuk yetiştirmede uzmanlaşarak doğurganlık düşüşünü tersine çevirmek için devlet tarafından finanse edilen bir programın doğrudan devlet tarafından mı yoksa devlet belirtilen gereksinimlere ve devlet izlemelerine tabi özel yükleniciler tarafından mı uygulanması daha iyidir. Üçüncüsü, performans eksikliği ile nasıl başa çıkılır. Eğer bir uzmanlaşmış çocuk yetiştirme çifti boşanırsa veya ayrılırsa veya sadece çocuk sahibi olmayı bırakırsa ne yapmalı? İstihdamın sonlandırılması ve emekli maaşının kaybı böyle bir performansın caydırılmasına yardımcı olabilir, ancak caydırma başarısız olduğunda çocuklar ne yapacak? Tersi bir durumda, 62 yaşından büyük, artık kendi çocuklarını büyütmeyen uzman çocuk yetiştiricilerin bu tür durumlarda yardımcı olabileceği bir olasılık vardır. Uzun vadede, uzmanlaşmış çocuk yetiştirme aileleri ile yetimhane benzeri kurumlar arasında “orta yol” adı verilen yeni bir şey yararlı olabilir. Çocukların doğumdan itibaren kayıtlarını tutabileceği, ancak tatillerde (yılda 22 haftaya kadar) biyolojik ebeveynleriyle vakit geçirebileceği bir İngiliz yatılı okulu gibi bir şey, iki veya üç çocuklu aileleri canlandırmanın bir yol olarak aklıma geldi. Bununla birlikte, bu tür yenilikçi kurumları test etmek için genç yetişkinlerin kalitesi gözlemlenebilecek kadar en az iki on yıl sürecektir. Doğu Asya, doğurganlık düşüşünü tersine çevirmeye başlamadan önce bu kadar uzun süre bekleyemez. Birçok çocuk yetiştirme ailesini finanse ederek küçük aileler ve aile dışı kuruluşların bir karışımında çocuk yetiştirme şekilleri üzerinde yeni deneyler yapabilir. Peki çalışma gücünün hangi oranı çocuk yetiştirme alanında uzmanlaşmalıdır? Nüfusu değiştirmek için, yoksul ülkeler dışında artık gözlenen düşük çocuk ölüm oranları dikkate alındığında, her kadının ömrü boyunca 2.1 canlı doğum olması gereken bir toplam doğurganlık hızı (TDH) gereklidir. Bir ülkenin uzun süre boyunca 2.1 sabit TDH’ye sahip olduğunu ve ölüm oranı veya ortalama doğurganlık yaşı değişmediğini ve net göçmenlik veya göçmenlik olmadığını varsayalım, o zaman bu ülkenin yaşları 20 ila 44 arasında olan kadınlar için yaş kohortlarından yarısının kadın olduğunu ve hem erkekler hem de kadınlar için beklenen yaşam süresinin 80 yıl olduğunu ve nüfusunu sadece uzmanlaşmış çocuk yetiştirme çiftlerinden, kadının 20. yaşında başlayarak her 2,5 yılda bir ortalama on çocuk doğuran ve büyüten çiftlerden yeniden oluşturduğunu varsayalım ve kadınlar 20 yaşından 62 yaşına kadar herhangi bir ücretli iş yapmazlar. Bu tür çiftlerin kadınları yılda nüfusun %1.31’ini temsil edecektir ([2.1/2.0] x [1/80’lik]) her yıl. Güvenli bir şekilde bir çocuk doğurmak için 2.5 kadına ihtiyaç olduğundan, uzmanlaşmış çocuk yetiştiren kadınlar nüfusun %3.28’ini (2.5 x 1.32%) oluşturacak. Uzmanlaşmış çocuk yetiştiren kızlarla birlikte eşleri, nüfusun %6.56’sını (3.28% x 2) oluşturacak şekilde yalnızca çocuk yetiştirmeyle uğraşacaktır. 20 ila 64 yaş arasındaki çalışma gücü nüfusun 45/80’ini oluşturuyorsa, uzmanlaşmış çocuk yetiştiren kişi olma olasılığı %11.67 olacaktır (kariyerlerinin erken döneminde ileri eğitim ve genç uzmanlaşmış çocuk yetiştiricilere yardım etme). 20 ila 64 yaş aralığında olan çalışma gücü, nüfusun 45/80’ından daha fazla olacaktır, bu nedenle uzmanlaşmış çocuk yetiştirme için işte olan workforce miktarı %11.67’den daha az olacaktır, muhtemelen yaklaşık %10 olacaktır. Dolayısıyla, çalışma gücünün yaklaşık %90’ı hiçbir zaman bir çocuk doğurmayacak veya büyütmeyecektir. Doğurganlık muhtemelen zengin veya orta gelirli ülkelerdeki çoğu işten daha az sermaye gerektiren, görece daha fazla işgücü gerektiren bir faaliyettir. Bu nedenle, devlet tarafından finanse edilen uzman iki ebeveynli çocuk yetiştirme yoluyla bir TFR hedefine ulaşmak için gereken GSYİH oranı, katkı yapması gereken işgücü oranından daha küçük olacaktır (sadece bazı yoksul ülkelerde doğurganlık belirgin şekilde düşmüştür). Bununla birlikte, bu tür bir natalist programın hedef TFR’ye ulaşması 25 yıl sürecektir, ilgili değişkenlerde beklenmedik değişiklikler olmazsa, ve hedeflenen sayıda uzmanlaşmış çocuk yetiştiren çiftlerin sadece 25’te biri her yıl kiralanırsa. Program, hedefe ulaşmak için gereken süreyi kısaltmak için başa dönük olursa, o zaman hedefe ulaşmayı hızlandırmak için programın ilk 12,5 yılında istenen sayının iki katı kadar çocuk yetiştirme çiftinin kiralanması gerekir, ancak 12,5 yıl sonra, yarılarının çalışmalarını başka bir şeye, örneğin öğretmelere dönüştürmek zorunda kalacaklardır. Doğum oranındaki artıştan sonra okul öğretmenlerine talep artabilir. Binlerce yıl boyunca Batı’nın yararlı bulduğu çeşitli Doğu Asya yenilikçiliğinin etkili bir natalist politika bulacağına ilişkin öngörülüyor. İlk olarak, Doğu Asya’da Batı’dan daha düşük ve daha hızlı düşen ulusal TDH’lere sahip olduğundan, Doğu Asya, Batı’dan daha acil bir şekilde etkili natalist politikaya ihtiyaç duyuyor. Doğu Asyalılar, son iki yüzyılda Batı’dan çeşitli teknolojik ve kurumsal yenilikleri kopyaladıkları gibi, etkili bir natalist politika bulan Batı’yı bekleyemeyecekler. Ülkenin gelecekteki ekonomik felaket ve demografik yok oluşu önlemek için doğurganlık düşüşünü tersine çevirmek, bu makalenin önerdiği maliyeti en aza indirme araçlarıyla, mevcutta önemli bir fedakarlık gerektirecek ve bu nedenle res
News
