Taiwan’ın, Güney Kore’nin yaptığı gibi iki yıl hizmet şartı getirmesi, yetkinliği ve etkinliği artırmak için hareket etmelidir
Bu makale aslen Pacific Forum tarafından yayınlandı. İzin alınarak yeniden yayınlanmıştır. Zorunlu askerlik sistemleri Güney Kore ve Tayvan arasında farklılık gösterir ve askeri eğitim standartları konusunda farklı soruları gündeme getirir. Ayrıca, bu sistemler savunma ihtiyaçlarına yönelik bütünsel kabul ve yaklaşım konusunda derin soruları da gündeme getirir ki bu uzun vadeli savunmalarda hayati öneme sahip olabilir. Hizmet süresinin öneminin anlaşılmaması ciddi sonuçlar doğurabilir. Güney Kore için en büyük tehdit Kuzey Kore’den gelmektedir ve bu, Güney Kore’nin en büyük şehri ve başkenti olan Seoul’e yaklaşık 30 mil uzaklıktadır. Tayvan’ın tek önemli tehdidi, 100 mil açıklarında bulunan Çin Halk Cumhuriyeti’dir; iki taraf arasında en yoğun deniz taşımacılığının yapıldığı bir boğazla ayrılmışlardır. Toplumun görüşleri, zorunlu askerlik uygulamalarındaki yansımalarla ortaya çıkar. Güney Kore’de, küresel olarak popüler müzik grubu BTS’nin yedi üyesi de zorunlu askerlik hizmetlerini tamamlamak için gönüllü olmuştur. 2024 yılı itibarıyla bir üye iki yıllık zorunlu hizmet süresini tamamlamışken, diğer üyeler hala ilk askeri eğitim tarihlerini beklemektedir. Buna karşın, Tayvan’da (eski adı ile Çin Cumhuriyeti) 2022 yılı Aralık ayında dönemin Başkanı Tsai Ing-wen, 2024 yılından itibaren zorunlu askerlik hizmetini, 2005 yılında veya sonrasında doğan erkekler için yetersiz dört aylık zorunlu hizmet şartından bir yıl eğitim şartına uzatacak politik olarak hassas bir karar açıklamıştır. Kararı, yeterli personel ve hazır olmanın bir sorununu ele alsa da politik olarak duyarlıydı. Güney Kore’de uygulanan Ulusal Yasaya göre, zorunlu askerlik hizmeti Yirmi bir yaşına gelmiş tüm erkeklerden istenir. Bu, yıllardır uygulanan bir politikadır ve bu süre içerisinde dramatik bir şekilde değişmemiştir. Askerlik hizmetine uygun görülmeyen bir erkek Milli Polis veya başka bir askeri olmayan kamu hizmet kurumuna atanır. Bir zorunlu asker en az iki yıl boyunca aktif bir birlikte hizmet eder. Hizmete yatkın görülen zorunlu askerler ve gönüllüler, Kore’nin ulusal eğitim merkezlerinden birinde aynı eğitimi alırlar. Bu giriş eğitimi süresi altı haftadır. Bu tamamlandığında, Güney Kore Silahlı Kuvvetleri’nin tüm yeni üyeleri ilgili şubelere ilave eğitim almaya devam eder (akış şemasına bakınız). Güney Kore’nin zorunlu askerlik uygulaması, birçok açıdan Tayvan’ın versiyonundan farklılık göstermektedir. Örneğin, 2023 Ulusal Savunma Raporu’na göre planlanan temel askeri eğitim (TAEK) sekiz haftadan oluşmaktadır. Tayvan’ın, hizmete uygun olmayan ancak hala bazı tür ulusal hizmet görebilen erkekler için Güney Kore gibi hükümleri bulunmaktadır. (Aşağıdaki tabloda yer alan 2023 Ulusal Savunma Raporu’na bakınız). Güney Kore’nin zorunlu askerlik hizmetine geniş ve derin toplumsal kabulü olduğunu belirtelim. Önceki zorunlu hizmet süresini yeniden bir yıla çıkarmak Tayvan’da popüler değildi politik açıdan. Ancak, Taiwan’da bir yıllık hizmet ile Güney Kore’de iki yıl hizmet arasında derin bir fark vardır. Güney Kore, başlangıçta askeri eğitime daha az zaman ayırdığını gösterse de, zorunlu askerler 18-21 ay boyunca daha uzun bir eğitim alırlar. Askeri bileşenlerine (ordu/marineler, deniz kuvvetleri veya hava kuvvetleri gibi) giren zorunlu askerlere ek eğitim verilir. Ancak, Taiwan’ın önce zorunlu askerlik süresini dört aya indirme ve ardından bir yıla geri yükseltme kararları, zorunlu askerliğin popüler olmadığını yansıtıyordu. Bu fenomenin iki açıklaması vardır: askerlik hizmetine destek bulunmaması veya hazır oluşu ve ekonomik becerileri arttıracak faydalı bir askeri eğitimin eksikliği. Tayvan’ın karşılık bulmuş ve işini kariyer yapmış iyi eğitimli askerlerde bir eksikliği vardır. Bu sorun, Tayvan Silahlı Kuvvetlerinin tüm alanlarda yetersizliğine yol açar ve uzun vadeli bir zorluk yaratır. Sonuç olarak, bir yıllık bir dönüşüm ayrıca bir lojistik sorun yaratır. Özeti, Güney Kore gibi, Tayvan da kırılgan bir konumdadır. Tayvan, zorunlu bir ulusal askeri eğitim gereksinimini yeniden uygulayarak doğru yönde ilerlemektedir, çünkü böyle zorunlu askeri eğitim, personel işe alımı ve askeri hazırlık için önemlidir ve ayrıca bütün toplumun caydırıcılığı ve savunması için de önemlidir. Dolayısıyla, Tayvan’da daha fazla şeye ihtiyaç vardır. Bir ulusal ve toplumsal seviyede derinlemesine bir inceleme ve milli savunma görüş açısına ve önemine bakılması gerekmektedir. Mevcut durumda, zorunlu askerlik gereksinimlerinden bireysel olarak hoşnut olmayabilir, ancak Güney Kore’nin ulusal savunmayı topyekün kabul etmesi, görevi atlamanın veya zorunlu askerlik yasasını dolaşarak ülkeyi terk eden insanların ülkenin genel savunmasını zayıflattığı düşüncesi nedeniyle, toplumda dışlanarak, kahramansız görülürler. Örneğin, zorunlu askerlik hizmetinden kaçmak amacıyla ülkeyi terk eden Güney Koreli ünlüler hayran kitlesinden olumsuz tepki almışlardır. Buna karşılık, Tayvan’ın toplumsal görüşleri önceden, zorunlu bir yıla dönmemeye ve artan savunma harcamalarına karşı şüphelerini belirtir nitelikteydi. Bu zihniyet, varoluşsal tehdide karşı mücadele eğilimini zayıflatıcıdır. Bazı anketler Tayvan halkının bir kısmının ülkeyi terk edeceği, teslim olacağı veya sadece saklanacağı yönünde olduğunu belirtmektedir. Ancak diğer anketler, Tayvanlıların %70’inden fazlasının ülkelerini savunmak için savaşacaklarını göstermektedir. Bununla birlikte, Tayvan’ın toplumunun zorunlu askerliğe karşı sosyal isteksizliğe ilişkin konuda karışık değişkenleri olabilir. Ada devletinin hükümeti Kuomintang, 1949’daki Çin İç Savaşı’nın sonundan 1987’ye kadar sürdürülen sıkıyönetimi, askeri rolünün sivil nüfus üzerine yasaları uygulayacak bir güç olmasına dönüştüren bir süreçti. Askeri, genel halk tarafından şiddetli ve bastırıcı olarak kabul edilen bir kontrol önlemi uyguladı. Bu tarihi travma, bugün bazı Tayvanlı nüfusun hatırladığı bir şeydir ve askerliğe karşı direnişin sebeplerinden biri olabilir. Tayvan’ın medya, eğitim kurumları (tüm seviyelerde) ve aile sofralarına kadar herkesin askerliğin bir yük olarak değil, onurlu bir görev ve ROC vatandaşı olarak yaşamın bir parçası olarak görülmesi gerektiği konusunda toplumsal bir yaklaşım benimsemesi gerekmektedir. Savunma sadece askerin görevi değil, tüm toplumun görevidir. Tüm bireylere zorunlu askerliğin önemi hakkında bilgi vermek, dört ay ve bir yıl arasındaki askeri eğitim kalitatif farklarını ve bir yıl ile iki yıl arasındaki farkı açıklamak da önemlidir. Ayrıca, Tayvan’ın zorunlu askeri eğitim hakkında yapılacak ikili ve çok taraflı askeri diyaloglar, Tayvan’ın dayatmaya ve çatışmaya karşı caydırıcılığını artırmak ve kalıcılığını güçlendirmek için yapılacak çabaların bir parçası olmalıdır. İlk bir yıllık grup askerlik hizmetini tamamlayan Tayvanlıların 2024 yılındaki basit askeri eğitim sonrası yapılan bir ankette, bu uzatılmış zorunlu askeri hizmete karşı önemli bir kamu desteği olduğu belirlenmiştir. Tayvan, zorunlu askerliği bir yıldan daha uzun süreye genişletmelidir, özellikle de Ukrayna gibi bir toprak savunma kuvvetine sahip olmadığı göz önüne alındığında. Hareket etmek için aciliyet gereklidir. Tayvan, 2020’lerin ikinci yarısında veya 2030’ların ilk yarısında büyük bir varoluşsal krizle karşı karşıya kalacaktır. James A. Kelly Kore bursu ile Pacific Forum’da yaşayan Kendrick Farm ([email protected]), yapay zeka konusunda odaklanan bir ABD-Güney Kore ortak girişimi işinde de yer almaktadır.
News
