BRICS+ Doğu’nun Batı’yı değiştireceği çok kutuplu düzen arayışı içinde ancak iç tutarsızlıkları büyük patlama değişim potansiyelini sınırlıyor. BRICS ülkelerinin son iki zirvesi, koalisyonun kimliği ve amacı hakkında sorular gündeme getirdi. Bu, 2023’te Güney Afrika’nın ev sahipliğinde ve daha da önemlisi son 2024 zirvesinde Rusya’nın Kazan şehrinde odaklanmaya başladı. Her iki etkinlikte de ittifakın üyeliklerini genişletmeyi taahhüt etti. 2023’te ilk beş Brics üyesi – Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika – İran, Mısır, Etiyopya, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri’ni katılmaya davet etti. Suudi Arabistan hariç hepsi bunu şimdi yaptı. 2024 zirvesi, 13 daha fazlasını, belki de “ortak ülkeler” veya “orta olmayan ülkeler” olarak kabul etmeyi taahhüt etti. Kağıt üzerinde, dokuz üyeli BRICS+ güçlü bir duruş sergiler. Yaklaşık 3.5 milyarlık bir nüfusa sahiptir, dünya nüfusunun %45’ini oluşturur. Ekonomileri toplamda 28.5 trilyon doların üzerindedir – küresel ekonominin yaklaşık %28’ini oluşturur. İran, Suudi Arabistan ve BAUE’nin üyeleri olarak, BRICS+ dünya petrol üretiminin yaklaşık %44’ünü üretir. Benim araştırmama ve Afrika’nın dış politika karar alıcılarına politika tavsiyelerime dayanarak, BRICS+’ın amacının üç olası yorumu olduğunu iddia ederim. 1-Çıkar odaklı üyeler kulübü – bir tür Güney Küresel işbirliği. Kendi kendine yardım örgütünü kabul edeceğim şey. 2-Mevcut küresel düzenin işleyişini iyileştirmeyi hedefleyen daha iddialı bir reform bloğu. 3-Batı egemen liberal dünya düzeninin yerini alması için hazırlanan bir engelleyici. Rusya’daki toplantıda yapılan taahhütlerin analizine dayanarak, BRICS+’ın kendisini daha çok çıkar odaklı bir reformcu olarak gördüğünü iddia ederim. Bu, dünya, ABD liderliğinde finansal olarak hakim ancak (ahlaki etki açısından) azalan Batı düzeninden uzaklaşırken Doğu’nun liderlik rolü oynaması gerektiği düşüncesini temsil eder. Ancak BRICS+’ın bu fırsatları değerlendirmek için yeteneği, yapısından ve iç tutarsızlıklarından kısıtlanmıştır. Bu, tartışmalı bir kimlik, uyumsuz değerler ve politik taahhütleri eyleme dönüştürmek için yeterli kaynak eksikliği gibi iç tutarsızlıkları içerir.