İttifak bir dönüm noktasında ve devam eden tehditlere karşı artık sürdüğü gibi caydırıcı ve yanıtlayıcı olamaz.
Bu makale aslında Pacific Forum tarafından yayımlandı. İzin alınarak yeniden yayımlandı.ABD başkanlık seçimine az bir süre kala, Güney Kore’de eski Başkan Donald Trump’ın Beyaz Saray’a geri dönme potansiyeline ilişkin endişeler var. Trump daha önce ABD kuvvetlerinin Kore’den çekilmesinden bahsetmişti, ama o sadece değildi: Daha önce de ROK-ABD ittifakının ABD başkanı kim olursa olsun ciddi değişikliklerle karşı karşıya kaldığı tarih öncesi vakalar olmuştur.Vietnam Savaşı’nın sonrasında, Başkan Nixon Kore’deki ABD kuvvetlerini sadece 40.000’in üzerine düşürmüştü. Başkan George W Bush, Irak Savaşı sırasında bu konuyu tekrar ele almıştı.Ama dışarıya bakalım. Kuzey Kore nükleer füze kabiliyetlerini ilerletmeye devam ediyor ve Güney Kore ile ilgili politikasında bir değişiklik yaparak anayasasını değiştirdi.Çin 40 yıl sonra ilk kez bir ICBM fırlattı ve Japonya, Filipinler ve Tayvan ile sert uyarılarla karşılıklı tehditlerde bulundu. Rusya, Ukrayna’daki savaşı iki buçuk yıldan fazla sürükledikten sonra nükleer silah kullanma tehdidinde bulunuyor ve Soğuk Savaş dönemine benzer yakın bağları Kuzey Kore ile yeniden kurdu.Sadece Güney Kore değil, ABD de ittifak için kritik bir dönemle karşı karşıyadır. Bu ortamda, ne ülke kendi güvenliğini tek başına koruyabilir, ne de ABD. Washington ve müttefikleri “Hint-Pasifik Stratejisi”nin duyurulmasıyla ortak durum farkındalığı paylaşıyor ve ABD’nin “Entegre Caydırıcılık” konseptiyle sağlam bir savunma ağı oluşturuyor.Çatışmalar ve ittifak içi politikalar kaçınılmaz olabilir, ama ittifakın hedeflerine uygun bir amaçla yürütülmelidir. ABD hükümetinin ittifakın karşı karşıya kaldığı zorlukları tam olarak anladığına inanıyorum. Ancak, ortak tehdit algıları ittifakı otomatik olarak güçlendirmez, ve ABD Güney Kore’nin ulusal çıkarlarını koşulsuz olarak anlayamaz. Bir ittifak, tehdit algısındaki farklılıkların ve ulusal çıkarlardaki ayarlamaların yapıldığı bir diyalog yoluyla yönetilir.Güney Kore hükümetinin yalnızca ABD’nin politika yönlendirmesindeki belirsizliklerle ilgilenmemesi gerekir. Güney Kore, iki ayrı ülke olarak değil, ittifakın bir parçası olarak, çıkarlarını en üst düzeye çıkarmak için net bir yönlendirmeyi belirlemelidir.İlk olarak, Güney Kore ittifak içinde ileri taşımak istediği ulusal çıkarların öncelik listesini belirlemelidir.
İkincisi, ABD’nin Kore Yarımadası politikasındaki parametreleri genişletmek için bir strateji oluşturmalıdır.
Üçüncü olarak, ABD seçiminden sonra kilit figürlerin algılarını değiştirebilecek olaylara dikkat edilmelidir.
Son olarak, kilit konular ve meselelere sofistike bir yaklaşım olmalıdır.Güney Kore’nin en öncelikli konusu, yeni ABD yönetimi için vurgulanması gereken ve ikinci plana atılması gereken konular arasında stratejik olarak ayrım yapmaktır. Bu, yeni başkanın eğilimleri, geçiş ekibinin eğilimleri ve algılarını etkileyebilecek olaylar dikkate alınarak dikkatlice yapılmalıdır.İttifakla ilgili avantajlara dikkat çekmeye öncülük etmelidir. Örneğin:
Değerlere dayalı bir ittifaktır.
Güney Kore’nin savunma bütçesi GSYİH’nın yüksek %2.7’sidir.
Camp Humphreys’in stratejik değeri vardır.
Güney Kore güçlü bir savunma sanayi temeli oluşturmuştur – gemi yapımı, düşük seviyeli savaş uçakları, topçu ve füzeler.
News
