Batı’nın yapabileceği en iyi şey, Kiev’in güvenli bir savaş sonrası geleceği için müzakere etmesine yardımcı olmak ve Rusya’yla başa çıkma stratejisi için pragmatik bir yaklaşım geliştirmektir.
Benim bir arkadaşım, genellikle son derece iyimser bir pro-Ukrayna analisti, geçen hafta Ukrayna’dan döndü ve bana şöyle dedi: “Bu, 1945’in Ocak ayındaki Alman Ordusu gibi.” Ukraynalılar, tüm cephelerde geri çekiliyorlar – Ağustos’ta büyük umutlarla ve coşkuyla açtıkları Rusya’nın Kursk eyaletinde bile. Daha da önemlisi, askerlerinin tükenmekte olduğu.
2024’ün çoğunluğunda, Ukrayna toprak kaybediyordu. Bu hafta, batı Donetsk bölgesindeki Selidove kasabası kuşatılmakta ve olan Vuhledar’dan da Şubat ayında çekildiği gibi, muhtemelen önümüzdeki haçdan ya da bu süreçte kaç Ukraynalının kaybedileceği olacak tek değişken olacak. Kış boyunca, stratejik olarak önemli endüstri kasabası Pokrovsk’u savunmak için büyük bir savaşın korkunç olasılığı bekleniyor.
Sonuçta, bu bir toprak savaşı değil, tükenme savaşıdır. Tek önemli kaynak askerlerdir – ve burada Ukrayna için hesap olumsuz değil. Ukrayna, neredeyse 700.000 Rus askerini “ortadan kaldırdığını” iddia ediyor – 120.000’den fazlasının öldüğü ve 500.000’den fazlasının yaralandığı söyleniyor. Şubat ayında, başkanı Volodymyr Zelensky, 31.000 Ukraynalı ölü olduğunu itiraf etti, yaralananlar için bir rakam verilmedi.
Sorun, bu Ukrayna toplamlarının Batılı yetkililer tarafından doğru kabul edildiğidir, ancak gerçeklik büyük olasılıkla çok farklıdır. Amerikan kaynakları, savaşın her iki tarafında da 1 milyon kişinin öldüğünü ve yaralandığını söylüyor. Önemli olan, bu artık Ukraynalı sivilleri de içermektedir.
Düşük moral ve firar, yanı sıra asker kaçakçılığı, şimdi Ukrayna için ciddi sorunlar haline gelmiştir. Bu faktörler, zaten ciddi olan asker toplama sorunlarını daha da kötüleştiriyor ve cephe hatlarını taze askerlerle desteklemenin zor olmasına neden oluyor.
Ukrayna kuvvetleri, stratejik olarak önemli olan batı Donetsk bölgesindeki Pokrovsk kasabasına yakın toprak kaybetmeye başladı. Savaş Araştırmaları Enstitüsü
Ukrayna’da korkunç bir tartışma yaşanıyor. Soru, 18-25 yaş grubunu harekete geçirmenin – ve ciddi kayıplara yol açmanın – riskli olup olmadığı etrafında dönüyor. 2000’lerin başındaki ekonomik baskılar nedeniyle, Ukrayna doğum oranında büyük bir düşüş yaşadı ve şu anda 15-25 yaşları arasında görece az sayıda insan kaldı. Bu grup mobilize edilirse ve ciddi tükenme yaşanırsa, Ukrayna zaten ciddi bir demografik krizle karşı karşıya olduğu için buna kayıtsız kalamaz.
Ve hatta bu mobilizasyon devam ederse, gerekli politikalar, yasalar, bürokrasi ve eğitimin işlemesiyle savaş bitmiş olabilir.
Tarih, Rusya’ya karşı bir tükenme yarışına girişmenin başarılı olduğu bir örnek bilmiyor. Açık olalım: Bu, gerçek bir yenilgi olasılığı anlamına geliyor – bu gerçeği şekerlemede yok.
Zelensky’nin Ukrayna’nın 2014 öncesi sınırlarını geri getirme gibi maksimalist savaş hedefleri, diğer olası koşullarla birlikte – bu da karışık ancak kendini beğenmiş Batı tarafından sorgulanmadı ve cesaretlendirildi – gerçekleştirilmeyecek ve Batı liderleri bunda kısmen suçlu. Afganistan ve Orta Doğu’daki yanlış yönlendirilmiş savaşlar, Batı silahlı kuvvetlerini zayıf, kötü silahlanmış ve ciddi ve uzun süreli bir çatışmaya hazırlıksız bıraktı, cephanelik stoklarının en fazla haftalar boyunca yeteceği tahmin ediliyor.
Avrupa’nın milyonlarca top mermisi vaatleri gerçekleşmedi – bu yıl Kiev’e sadece 650.000 tane sağlandı, Kuzey Korelilerin Rusya’ya en az iki katı kadar sağladığı biliniyor.
Sadece ABD, binlerce zırhlı araç, tank ve topçu parçası şeklinde önemli silah stoğuna sahip – ve Ukrayna’ya silahları azar azar verme politikasını değiştirmesi muhtemel değil. Böyle bir karar verilse bile, teslimat süresi yıllar değil, aylar olacaktır.
Son zamanlarda Batılı savunma yetkilileri tarafından verilen gizli bir brifingde bulunduğumda, atmosfer oldukça kasvetliydi. Durum “kötü” ve Ukrayna için “şimdiye kadar olduğu kadar kötü” dedi. Batılı güçler, Ernest Hemingway’in sözleriyle (stratejist Lawrence Freedman tarafından uygun bir şekilde alıntı yapılarak), “yavaşça, sonra aniden” gerçekleşen Afganistan gibi stratejik bir felaketi daha karşılayamazlar.
Rusya ordusunun bu kasaba veya şu kasabayı (örneğin, Pokrovsk’u) aldığında belirgin bir ilerleme olmayacak. Buna kapasiteleri yok. Bu yüzden bir çöküş olmayacak – bir “Kabil gibi Kiev” anı olmayacak.
Ancak, Ukrayna’nın katlanabileceği kayıpların bir sınırı var. Bu sınırın nerede olduğunu bilmiyoruz, ancak olursa bunu anlayacağız. Önemli olan, Ukrayna için zafer olmayacak. Affedilmez bir şekilde, Batı’nın uzun müddet Rusya’yı kanatması dışında bir strateji yok – Bu, etik olarak savaşın adil olup olmadığını kontrol eden iki eski soru artık sorulmalı ve cevaplanmalıdır: Başarının makul bir olasılık arz edip etmediği ve potansiyel kazancın maliyetine oranla uygun olup olmadığı.
Ancak sorun, Batı’nın genellikle yaptığı gibi, neyin bir başarı olarak kabul edildiğini tanımlamamış olmasıdır. Bu arada, maliyet giderek daha net hale geliyor.
News
