İsrail’in Müttefik ve Kaynaklarına Öncülük Eden Direniş Ekseni’ne yönelik saldırılarından sonra İran büyük kararlarla karşı karşıya kaldı.
1979 yılından bu yana Şii Müslüman din adamlarının İran’da iktidara gelmesiyle, hükümet ve güvenlik birimleri Orta Doğu’da silahlı milisler oluşturdu ve bu milisler, İran’ın İsrail’e karşı koalisyonu olan Direniş Ekseni’nin temel unsurunu oluşturdu. 2023 yılı 7 Ekim’deki Hamas’ın İsrail’e saldırısından sonra, ittifak büyük bir tehditle karşı karşıya kaldı. İsrail sadece yıkıma uğramış Gazze Şeridi’ndeki Hamas’a karşı değil, aynı zamanda Lübnan’daki Hizbullah’a karşı da karşılık verdi. Hizbullah, 8 Ekim 2023’te İsrail’e füzeler fırlatarak Filistin davasını üstlenmişti. Karşılıklı hava saldırılarına aylarca devam ettikten sonra, İsrailliler güney Lübnan ve Beyrut’a bombardımanları yoğunlaştırdılar. Kara saldırısına hazırlık olarak sınırda üç bölüm asker konuşlandırdılar. Direniş Ekseni’ne yeni katılan Hüseyiniler, Hamas’ı desteklemek amacıyla Kızıldeniz’deki ticari gemilere saldırdılar. Bu üzerine İsrail, ABD ve İngiltere Hüseyi askeri hedeflerine insansız hava aracı ve roket saldırıları başlattılar. İran kendisi Nisan 2024’te çatışmaya dahil oldu, İsrail’in, Şam’ı ziyaret eden bir İranlı Muhafız Komutanını füze saldırısıyla öldürmesinden iki hafta sonra. Tarafsız kalma girişimlerinin ardından, İran yaklaşık 300 etkisiz füzeyle İsrail’e saldırdı. Ancak daha fazlası da gelecekti. 1 Ekim 2024’te İran, Temmuz’da Hamas’ın lideri İsmail Haniyeh ve Eylül sonlarında Beyrut’a fırlatılan İsrail füzeleriyle öldürülen Hizbullah lideri Hasan Nasrallah’a karşılık olarak İsrail’e 180 roketle saldırdı. Her ikisi de uzaktan gönderilen füzelerle vurulmuştu. Gözlemcilere göre çekingen İran, her iki saldırıya da karşılık vermek zorunda olduğuna inanıyordu. Aksi takdirde, müttefiklerin eksen etrafında dönme metaforunu durdurabileceği riski vardı. “Basitçe söylemek gerekirse, İran, müttefik milislerinin de Tay’unan’ınıını ve taahhütlerini sorgulamaya başlayacaklarını özellikle de Tahran’ın onların aldığı riskleri almak istemediği izlenimini kazandıkları takdirde, karşılık vermemenin sonunda nihai çıkmazlarına yol açabileceğini hesaplayabilir,” diye yazdı, Güney Florida Üniversitesi’nde küresel güvenlik araştırmacısı ve Orta Doğu uzmanı Arman Mahmutyan.
Nicole Grajewski, Carnegie Endowment’in Nükleer Politika Programı’ndaki bir araştırmacısı da şu noktaya geldi: “Kısıtlama, İran’ın müttefikleri nezdinde itibarını erozyona uğratma tehlikesiyle karşı karşıyadır”. Bölgesel müttefiklerini kaybetme endişeleri, İran’ı, İsrail saldırıları devam etmesi durumunda daha fazla bir caydırıcı seçenek üzerinde düşünmeye zorladı: nükleer silah programının tamamlanması. Grajewski şöyle dedi: “İran, nükleer potansiyelini geniş bir güvenlik stratejisinin kritik bir bileşeni olarak görmeye başlayabilir.” İran’ın güvenlik mimarisi, alt nükleer araçlara dayanıyordu. Bu araçlardan biri, müttefik vekiller aracılığıyla askeri gücünü sınırlarının ötesine projeksiyon yapma kapasitesiydi – özellikle Hizbullah, ancak aynı zamanda Hamas ve Hüseyiler de, yanı sıra Irak’ta (ABD kuvvetlerine saldırmak için) ve Suriye’deki gerillalar. Bu müttefikler, İran’a, kendi güçlerini doğrudan kullanmadan İsrail’e karşı koyma olanağı sağladı. Diğer alt nükleer araç ise, İran’ın İsrail’in derinlerine ulaşabilen konvansiyonel silahlı füze ve insansız hava aracı arsenaliyle oluşturduğu İsrail’e karşı tehdit idi. Korkutan caydırıcılık çözülmesi İran hükümetini alarma geçirdi ve içteki eleştirmenleri öfkelendirdi. İsrail’e yönelik son saldırının ardından tam bir savaşın çıkmasından endişe duyduğunu göstermek için hükümet, İran’ın Hamas veya Hizbullah’a yardım etmek için İranlı kara güçlerini gönderme planları olmadığını açıkladı. İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Nasser Kanaani, “İslam Cumhuriyeti’nin ekstra veya gönüllü güçlerini gönderme ihtiyacı yok” dedi. Her iki müttefiğin de “saldırılara karşı kendilerini savunabilme yeteneği ve gücü vardır”. Washington’dan gelen tavsiyeler nedeniyle hava araçları gecikmiş olabilir. Amerikan basını raporları, Biden’ın İsrail’in saldırılarına karşı ölçülü bir yanıt olması konusunda İran’a tavsiyede bulunduğunu söyledi. ABD Başkanı ile Fransız Başkanı Michel Macron, Lübnan’daki savaşı yatıştırmak için iki haftalık ateşkes planı geliştirmişti. Netanyahu teklifi reddetti ve öfkelendirilen eleştirmenler, Temmuz ayında seçilen Başkan Masoud Pezeshkian’ı, Batı’nın iyilik kazanma adına müttefikleri sattığı için eleştirdi. “İran’ın olan Amerika’nın defalarca ateşkes kuracağımıza dair mesajlar gönderdiği sırada Tahran’da şehit İsmail Haniyeh’in assasinationna cevap vermediği zaman ve İsrail’in Sayyid Hasan Nasrallah’ı, dünya İran’ın cevap vereceğini beklerken asansleme cesaret ederek, Tahran’da suikaste uğradı,” dedi muhafazakar siyasetçi Ali Motahari, @lıate Twitter olarak bilinen bir platformda. Hükümet, müttefiklerinin refahına karşılık ABD ile yeniden nükleer silahlar diplomasisine öncelik verdiği için eleştirilere maruz kalmaktadır. İsrail, temmuz ayında seçilen İsrail’in İran’ın ellerine nükleer bombaları sokmaktan sorumlu tuttuğu Masoud Pezeshkian’ın İran’ı ziyaret ederken suikast düzenledi. İran hükümeti ayrıca kendisini Orta Doğu’daki karışıklıkta masum bir izleyici olarak sunmayı amaçlamaktadır. İran’ın BM’ye gönderdiği bir mektupta, İran’ın diplomatik elçileri New York’ta, ülkelerinin karşılığın bir “yasa, akıl ve meşru bir tepki” olduğu İsrail’in “terörist eylemlerine” karşı açıklayan. Ancak notta eklendi ki, İsrail karşılık verirse, “ardından yıkıcı bir yanıtın gerçekleşeceği”Rabinin ardından lider, Netanyahu, her türlü ılımlı işaretten veya İran’dan gelen tehditlerden etkilenmedi. Daha fazla saldırı yolda, işaret etti. “İran bu gece büyük bir hata yaptı ve bunun bedelini ödeyecek,“ dedi İran’ın 1 Ekim saldırısından sonraki gün bir video mesajında. İranda’ki rejim, kendimizi savunma kararlılığımızın ve düşmanlarımıza karşı misilleme yapacak kararlılığımızın farkında değil. Anlayacaklar.”Olabilir hedefler, İran’ın petrol endüstrisi ve nükleer tesisleri, Tehran’ın muhtemel atom silahlarını geliştirme potansiyeli için anahtar niteliktedir. Biden’a siyasi problemler sunacak saldırılar. Geçen hafta sonu İsrail ile ABD arasında askeri hedefler üzerine iletişim gerçekleştiğini söyledi. Biden, petrol üretiminin engellenmesinin gerekli olup olmadığını tartıştığını söyledi, ancak konuda nasıl bir sonuca vardığı konusunda tereddüt etti. Bir muhabirin sorusuna cevaben “Sanırım bu biraz… Neyse,” dedi. Nükleer konu da bir diğer sorun. Biden, önceki Başkan Barack Obama’nın hayal kırıklığı yaşadığı noktayı miras aldı. Obama’nın İran ile nükleer anlaşması, Obama’nın halefi Donald Trump tarafından iptal edildi. Biden için Amerikan seçim mevsiminde, Orta Doğu’daki karışıklıkta İran’ı suçladıysa, şimdi İsrail’i İran’ın eline atom bombalarını sokmaktan alıkoyma konusunda Biden’a zor olacak. Bunun yerine, nükleer tesisleri vurarak ileri geri konuşmaları gizemli sözcüden anonim yetkililere devretti. Anonim konuşan yetkililer, Biden’ın Netanyahu’ya “ölçülü bir yaklaşım” benimsemesini tavsiye ettiğini söyledi, nükleer tesisleri yok etmeden bir “ölçülü yaklaşım” alın. Temmuz 5 seçiminde Biden’ın yerini almak için aday olacak olan Trump, Biden’ın tereddütünü bir zayıflık belirtisi olarak yakaladı. İran’ın nükleer tesislerinin bir hedef olması gerektiğini söyledi ve Pazar günü şunları söyledi: “Vurman gereken bu mu?” dedi. “Nükleer ilk önce vur ve gerisine sonra bak.”Biden’nın Demokrat Partisi tarafından oylamayla yerine gelecek olan Başkan Yardımcısı Kamala Harris, Pazar günü yayınlanan televizyon röportajında konuya da değindi. “Yapmamız gereken, İran’ın hiçbir zaman nükleer bir güce ulaşamamasını sağlamaktır,” dedi. “Bu benim en büyük önceliklerimden biri.” ABD’nin -veya İsrail’in- bununla ilgili ne yapması gerektiğini belirtmedi. “Şu anda hipotetiklerden bahsetmeyeceğim,” dedi.
News
