Çin’in teknolojisi, küresel toplumu dönüştürmede ve yeni bir manevi çağa geçişte önemli bir rol oynayacak.
Hindistan’ın eski bilgeleri dört “varna”dan oluşan işçileri, tüccarları, koruyucuları ve öğretmenleri temsil eden genel kategorilerin katkısıyla dengeli bir toplumun temeline inanırlardı. Dört varnadan biri ihmal edildiğinde veya kenara itildiğinde, toplum çatışmaya girer ve potansiyelini gerçekleştiremez. Varna konsepti daha sonraları siyasi baskı için kullanılan katı bir kast sistemine (jāti) dönüştü, ancak orijinal çerçevesi modern dünyayı anlamak için değerli kaldı. Varna konsepti, komünizmin tüccarları kenara ittiği için başarısız olduğunu, kapitalizmin ise işçileri kenarda bıraktığı için başarısız olduğunu öne sürmektedir. Bilim adamları, varna konsepti ile Marksizm arasında paralellikler çizmişlerdir, sınıf mücadelesini “kast mücadelesi” ile eşit tutmuşlardır. Onlar, varna konseptindeki işçileri ve tüccarları, Marksizm’deki emek ve sermayeyi eşitlemişlerdir. Ancak, varna konseptinin dört kategorisi topluma daha yüzeysel bir bakış açısı sunar ve kozmolojik bir temeli vardır. Varna, eski Vedik bir kehanetin bir parçasıdır. Dört varna sırayla toplumu yönetir. Her varna aşaması insan durumunu bir sonraki seviyeye kadar ilerletir, yeni bir manevi çağa ulaşır. Bu kehanet, Abrahamik geleneklerdeki İkinci Geliş ile karşılaştırılabilir. Her ikisi de gelecekte daha iyi bir dünya için bir açılım sunar. Ancak günümüzde varna sisteminin gerçek değeri, görünüşteki birçok çelişki, karmaşıklık ve çatışma arasında, Amerika Birleşik Devletleri ve Çin arasındaki görünüşte çözümsüz çatışma da dahil olmak üzere çağdaş dünyaya farklı bir bakış açısı sunuyor. Varna Varna konsepti ilk kez MÖ 1500 civarında Vedalarda bahsedildi. Eski bilgeler insanların doğal olarak toplum içinde belirli rolleri benimsediğini gözlemlediler. Bu rolleri tüccarlar, işçiler, koruyucular ve öğretmenler gibi dört genel tipte veya varna olarak sınıflandırdılar. Varna konseptinin merkezinde insanlığın barbarlıkten aydınlanmaya kadar medeniyeti ilerletme sürecinde her varnanın lider rol oynaması fikri bulunmaktadır. Bu döngü tamamlandığında, Vedic zamanın döngüsel olduğunu yansıtarak yeniden başlar. Dört varna, tüm sosyal insan faaliyetlerini kapsar ve birbirlerine bağımlıdırlar. Dörtü de işleyen bir toplum için esastır, ancak farklı dünya görüşlerine sahip olup farklı arzuları, ihtiyaçları ve değerleri vardır. – Öğretmenler/Spiritüel Arayıcılar (Vipra): Zihni değerlendirerek, ruhsal ve bilimsel bilgiyi geliştirmek ve savaşçılar tarafından uygulanan yasaları yaratarak diğerlerini aydınlatmak. – Savaşçılar/Koruyucular (Kshatriya): Yarışmacılıkla yönlendirilen, güç ve cesareti değerlendirir, düzen ve güvenliği sağlayarak toplumu korur. – Tüccarlar/Girişimciler (Vaeshya): Kaynakları yönetme konusunda uzmanlaşmış, toplumun mal varlığını ilerletir. – İşçiler (Sudra): Pratik çalışmaya odaklanan, diğerleriyle empati kuran. Güvenliği değerlendirirler, ancak sayıları göz önüne alındığında, ihtiyaçları karşılanmadığında sistem çökebilir. Bireylerde varnalar birbirine karışabilir. Çoğu insan iki veya daha fazla varna türünün özelliklerine sahiptir. Bir tüccar tipi aynı zamanda bir ruhsal eğilime sahip olabilir, bir işçi tipi aynı zamanda bir tüccar dürtüsüne sahip olabilir. Ancak bireylerde genellikle dört varnadan biri baskındır. Sonraki yüzyıllarda gelişen kötü kast sistemihukuken siyaset ve insanın kibirinden kaynaklandı. Modern ruhsal öğretmen Sadhguru’nun sözleriyle, her şey “kalaycının, kuyumcudan üstün hissetmeye başladığı zaman yanlış gitti.” Kast sistemi, varna profillerini soy sopuna dönüştürdü. Modern Uygulamalar Varna kavramı yüzyıllar boyunca kötüye kullanılmasına rağmen, çağdaş ve yapıcı uygulamalar bulmuştur. Avustralyalı bilim adamları Peter Hayward ve Joseph Voros, şirket içi eğitim programlarında kullanılan bir rol yapma oyunu olan Sarkar Oyunu’nu geliştirdiler. Katılımcılar, dört varnadan birinin rolünü üstlenmek için sırayla dönüşürler. Bu, başkalarının bakış açılarına girerek empati ve anlayışı teşvik eder. Oyun, UNESCO’da Gelecek Çalışmaları Kürsüsü’nde Profesör Sohail Inayatullah ile iş birliği içinde oluşturuldu ve sosyal dinamikler ve sorunlu hiyerarşileri aşmaya katkıda bulunur. İnsanlar farklı varna rollerini aldıklarında, tüm tarafların endişelerini ele alan daha bilinçli kararlar alırlar. Sarkar Oyunu, Hindistanlı ruhsal öğretmen Prabhat Ranjan Sarkar’ın (1921-1990) adıyla anılır, sosyo-spiritüel PROUT hareketinin kurucusudur. PROUT, varna döngüsüne dayalı bir kapsamlı sosyal programı teşvik eder, fiziksel, eğitimsel, kültürel ve ruhsal refahın vurgulanmasını sağlar. Profesör Inayatullah, PROUT’un en önde gelen savunucularından biridir. Varna ve futurist Lawrence Taub Varna, Amerikalı futurist ve makro tarihçi Lawrence Taub’un (1936-2016) çalışmalarının merkezindedir. Taub, Varna döngüsünün gerçek (doğrusal) insan tarihine haritalanabileceği iddiasını cesurca savundu. Taub, bu iddiasını dört varnanın belirli özelliklerine dayandırdı: dünya görüşleri, hükümet elitleri, güç kaynakları vb. Argümanına göre, dört varnadan biri belirli kültürel bölgelerde insan tarihinde belirli bir süreç boyunca hakimdi. Taub’un modeline göre, ilk Ruhani Çağ, Satyayuga I, tarih öncesi, animistik bir dönemdi. Bu çöl dünya çapındaydı, belirli bölgelerle sınırlı değildi. İnsanlar, hayvanların, bitkilerin, nehirlerin ve dağların ruhsal bir öz taşıdıklarına inanırlardı. Şaman liderler insanlar ile doğa arasındaki ilişkiyi aracı kılardı. Ruhani Çağ, kahramanlık fethinin başladığı Savaşçı Çağı ile takip edildi. Büyük ölçekte savaşın dehşetini getirdi, ancak insanın durumunu ilerletti. Savaşçı kral Constantine ve Ashoka, Hıristiyanlık ve Budist ruhsal bilincini dünyaya yaydılar. Sonraki Tüccar Çağı 17. yüzyılın başlarında Avrupa’da başladı. İlk tüccarlar olan Hollandalılar, İspanyol işgalcilere karşı Hollanda Ayaklanması’nı başlattılar. Hollanda Cumhuriyeti tüccarlar tarafından yönetiliyordu. Dünyanın ilk borsasını açtılar ve ilk şirketleşmiş, küresel çaplı çok uluslu bir ticaret şirketi olan East India Company’yi oluşturdular. Günümüzdeki İşçi Çağı, Sanayi İnkılabı’nın ivme kazandığı 19. yüzyılın sonlarında başladı. İşçiler, daha iyi çalışma koşulları için mücadele etmek için sendikalar kurdu, taleplerini dile getirmek için grevler düzenledi. Dayanışma en etkili silahlarıydı ve yavaş yavaş ilerleme kaydettiler. 20. yüzyılda, çoğu sanayileşmiş ülke ücretsiz temel eğitim ve sosyal refah programları başlattı. Kapitalizmin kaleiçi olan ABD bile bir sosyal güvenlik ağı oluşturdu. Başkan Lyndon Johnson’ın Büyük Toplum’u yaşlılar için Medicare ve kırılgan gruplar için Medicaid’i tanıttı. Tüccarlar geri dönüşümü Varış noktaları arasındaki geçişler mücadele ile işaretlenir. Tüccarlar Çağı’ndan İşçi Çağı’na yapılmakta olan süreç de bir istisna değildir. Toplum üzerinde büyük etkiye sahip olan tüccarlar, işçilerin kazanımlarını tersine çevirmek için geriye dönük bir ideoloji olan neoliberalizmi kullandılar. 1980’lerde ABD Başkanı Ronald Reagan ve İngiltere Başbakanı Margaret Thatcher, neoliberalizmi benimsediler. Hükümetin ekonomideki rolünü azaltılmasını, düzenlemelerin gevşetilmesini, özelleştirmeyi, serbest pazarları ve sözde refah devletinin azaltılmasını talep ettiler. Neoliberalizm, 19. yüzyılın serbest piyasa kapitalizmine kısmi bir dönüş oldu. Tüccarlar, bireylerin yerine karlılığı önceliklendirdi ve fabrikaları düşük gelirli ülkelere taşıdılar. ABD’nin büyük bir kısmını endüstrileşmeden çıkardılar ve milyonlarca işçiyi yabancılaştırdılar. Dahası, Amerikan ekonomisi giderek finanse edildi. Gayrimenkul ve spor kulüplerinden sanat eserlerine kadar her şey ticari meta gibi alınıp satıldı. Para, mal ve hizmet üretmek yerine daha fazla para kazanmak için bir varlık haline geldi. Zenginliğin konsantrasyonu arttı ve gelir eşitsizliği 19. yüzyıldan bu yana görülmeyen seviyelere geri döndü. İronik bir şekilde, milyarder girişimci Donald Trump, neoliberal güç yapısını ciddi bir şekilde tehdit eden ilk başkandı. Destekçileri çoğunlukla işçilerken, Trump’ın bir tüccar dünya görüşü vardı. Başkan olarak, genellikle önceki haleflerinin neoliberal gündemine sadık kaldı ancak neoliberalizme milliyetçi bir çekiş verdi. Neoliberalizm dünya ekonomisini açtı ve küresel ticareti teşvik etti, ancak temel bir kusuru vardı. Ekonomiye yönelik hükümet müdahalesinin karşısında duran bir yapıya sahip olan neoliberalizm, ülkeyi değişen bir dünya ile başa çıkmak için ulusal hedefler belirlemekten alıkoydu. Planlama ve öngörü eksikliğinden kaynaklanan sorunlar 21. yüzyılın ilk yıllarında açıkça ortaya çıkmıştı. Değişen dünya ile ad hoc olarak tepki vermek yerine, ABD hükümeti yaptırımlara, tarifelere, hassas endüstriler için teşviklere ve doların silahlaştırılmasına başvurdu. Amaçlananın aksine, doların silahlaştırılması, ikili ticaretin dolarizasyonu için küresel bir hareketle sonuçlandı. Çin’in Pazar Reformları Neoliberal dönemin başlaması, Deng Xiaoping yönetimindeki Çin’in pazar reformları ile çakıştı. Deng, pragmatizmi ideolojiden üstün tutarak, komünizmin altındaki tüccarları yeniden Çin toplumuna entegre etti. Rusya’da olduğu gibi, Çin’in komünizm hareketi, Çin’i yüzyıl boyunca yağmalamış olan hem yerli hem de yabancı (neo)kolonyalistlere karşı bir ayaklanmaydı. Entelektüeller (vipra’lar) liderliğindeki komünist devrim, geniş ölçüde işçi ve savaşçılar tarafından destek görmüştü. Deng’in politikaları neticesinde, ideoloji yerine sonuçları önce alan Çin, küresel ekonomik bir güce dönüştü. 5, 10 ve hatta 50 yıllık planları kullanarak Çin ekonomisi heyecan verici bir hızla büyüdü. Hedefi, Xiaokang veya “orta düzeyde refah toplumu” yaratmaktı. Deng’in pazar reformları ekonomiyi serbestleştirdi, ancak Komünist Parti, siyasi bir güç tabanı oluşturmasını ve hükümet politikalarını devralmasını önlemek için kontrolü elinde tuttu. E-ticaret devi Alibaba’nın kurucusu milyarder girişimci Jack Ma, Çin hükümetinin ekonomi politikalarını sorguladığında, hükümet ona kimin söz sahibi olduğunu anlatmak için onu küçük düşürdü.
News
