Direniş grupları, Çin’in baskısına boyun eğmenin sadece hükümetin hayatta kalmasına izin verdiğini, mücadelelerini uzattığını ve bağımlılıklarını derinleştirdiğini kabul etmelidir.
Son zamanlarda çeşitli etnik direniş örgütleri (ERO’lar) ve Halkın Savunma Güçleri (PDF’ler) tarafından bir dizi aşağılayıcı yenilginin ardından, Myanmar’ın juntası – Devlet İdaresi Konseyi (SAC) – çökmenin giderek olası bir senaryo haline gelmektedir. Bu nedenle, Çin’in bu kritik zamanda Myanmar’a artan katılımı tesadüfi değildir. Yüksek rütbeli Çinli yetkililerin ziyaretleri, ERO liderlerinin çağrılması ve Myanmar’ın siyasi büyüklerine Pekin’e yapılan davetler, Çin’in Myanmar’ı etki alanı içinde tutma isteğine işaret etmektedir. Çin, Myanmar’ın iç işlerine müdahale etmeme politikasına rağmen, ekonomik ve güvenlik çıkarlarını korumak için çatışmanın her iki tarafında da bahis yapmış durumdadır. Rusya ile birlikte, juntaya baskın bir silah tedarikçisi olarak kalmakta ve rejimi Birleşmiş Milletler’de korumak için veto hakkını kullanmaktadır. Aynı anda, Çin, Çin sınırı boyunca uzun süredir Myanmar ordusuyla daha fazla özerklik için savaşan birkaç ERO’ya ekonomik ve askeri destek sağlamaktadır. Pekin, merkezi Myanmar üzerinde kontrolü sürdüren ancak çevresel bölgeleri ERO’lara bırakan zayıflamış bir SAC’ı desteklemektedir. Çin muhtemelen, siyasi partilerin silahlı gruplara bağlı olduğu bir seçim düzenleyerek bu düzenlemeyi yasallaştırmayı hedeflemektedir, ateşkesi herhangi bir maliyetle önceliklendirerek. Bu yaklaşım, Myanmar halkının çoğunluğunun ordunun siyasetten tamamen çıkarılmasını istemesini göz ardı etmektedir. Genel olarak bilinmektedir ki, Çin, Ta’ang Ulusal Kurtuluş Ordusu (TNLA), Myanmar Ulusal Demokratik İttifak Ordusu (MNDAA) ve Arakan Ordusu tarafından gerçekleştirilen 1027 Operasyonu’nun başlatılmasını dolaylı olarak destekledi, ancak daha sonra arabuluculuğunu yaptığı Haigeng Ateşkes Anlaşması ile bu grupları sıkıştırdı.
News
