İsrail’in günlük iletişim ve bilgi araçlarını ölümcül silahlara dönüştürmesi yeni bir paranoia ve korku çağını doğuruyor
Lübnan’daki radyolar ve telsizler üzerindeki saldırılar (ve belki de güneş panelleri) birçok kişinin önceden tahmin ettiği bir olaydı: 21. yüzyıl çatışmalarında günlük nesnelerin silahlaştırılması. Ancak bunu “her şeyin silahlaştırılması” olarak – güvenlik analisti Mark Galeotti’nin dediği gibi – Hollywood filmlerinde veya siberpunk suç gerilimlerinde olan bir şey olarak düşünenler olmuş olabilir. Radyo cihazlarını veya telefonları patlayıcı cihazlara dönüştürmek, onların bakış açısına göre, hem teknolojik hem de lojistik açılardan mümkün değildi. Bu, sadece en paranoyak olanların gerçekten gerçekleşebileceğini düşündüğü türden bir senaryoydu. Ama şimdi gerçekleşti. Ve 37 kişinin hayatını kaybetmesine, binlercesinin yaralanmasına ve korkunç örgütsel bozulma olasılığına neden oldu. Ordunuz veya terörist ağınız arasında iletişim kurabilme yeteneği her zaman savaşın temelini oluşturmuştur. Ve Savaşın coğrafi ölçeğinin genişlediği zamanlarda iletişim kurabilme ve hızlı iletişim kurabilme yeteneği daha da önemlidir. Bir organizasyon, iletişim araçlarının güvenilir olduğuna inanmalıdır. Ve konuştukları kişilerin gerçek ve sahte olmadığına güvenmelidir (ya da yapay zeka ürünleri olmadığına – “derin sahtekarlıklar” zamanlarında artan bir korku). Bir kuruluşun üyeleri ayrıca, iletişim araçlarının güç ve karmaşıklıklarında sürekli olarak evrilen zamanlarda dinlenmediklerinden emin olmalıdır. Dolayısıyla, 21. yüzyılda herhangi bir organizasyonun dijital bozulma tehditleri ve bilginin ve iletişimin farklı şekilde çalınabileceği, izlenebileceği ve bozulabileceği ya da manüple edilebileceği konusunda paranoyak olması gerekmektedir.
Ancak, günlük iletişim ve bilgi araçlarını gerçek silahlara dönüştürmek yeni bir tür paranoia ve korku yaratıyor. Ne kadar endişelenmeliyiz? Lübnan’da gördüğümüzün muhtemelen bir zamanlar yakındaki bir mahalleye geleceğini iddia eden birçok insan var. ABD Carnegie Mellon Üniversitesi Strateji ve Teknoloji Enstitüsü direktörü Audrey Kurth Cronin’in belirttiği gibi, gelecekteki en büyük güvenlik sorunlarından birinin “açık teknolojik yeniliklerin olduğu bir zamanda gayri resmi aktörler tarafından ölümcül geliştirilme olasılığı” olduğuna inanmakta. Yani, şu anda, baskı altındaki teknolojilerin kullanımının artış gösterdiği zamanlarda yaşıyoruz ve artan sayıda organizasyonun ve bireyin bu teknolojilere sahip olduğu bir dönemdir. Artık, tüm teknolojik gücü büyük güçlerin elinde olan bir dönem değil. Lübnan ordusu, 17 ve 18 Eylül’deki saldırılardan sonra mobil iletişim cihazlarını kontrollü patlatmıştır. Fotoğraf: EPA-EFE aracılığıyla The Conversation / Wael Hamzeh
Aynı zamanda, artan jeopolitik gerilimlerin olduğu bir dönemde, liderlerin, hackerlarını ve teknoloji uzmanlarını planlayıp denemekte olduğu taktiklerin olanaklarını test etme ihtimali olabilir. 1999 yılında, Çin ordusundan iki albay, dijital teknolojiler çağında savaşın değişen karakteri ve uluslararası politika üzerine bir kitap yazdı. Fikirlerini 2023 kitabım Theorising Future Conflict: 2049’a kadar savaş üzerine tartıştım. Kitaplarında en endişe verici yorumlardan biri, gelecekteki küresel çatışmalarda her şeyin silahlaştırılma potansiyelidir: “[Bu] yeni konsept silahlar, sıradan insanları ve askeri personeli, sıradan şeylerin de savaş yapmak için silah haline gelebileceği gerçeğinde büyük ölçüde şaşırtırlar.” Dolayısıyla, Lübnan’daki olaylar, Çin’in bu gelecekçi askeri düşünürlerin gelecekte gördükleri şeylerle ilgili bir fikir vermiş olabilir. Elbette, devletlerin sürekli değişen bir güvenlik manzarasıyla başa çıkıp çıkamayacağı henüz görülmeyi bekler. Farklı gelişmekte olan teknolojilerde hızlı değişim zamanlarındayız. Daha acil problemleri olan ve kaynakları yetersiz olan devletlerin daha fazla endişelenmesi gerekebilir. Ve Hizbullah gibi gruplar, bu yeni çatışma çağının futurist spekülasyonundan acı gerçekliğe geçtiği bir döneme giriyor olabilir.
Jeopolitik etki
Lübnan’daki olaylar henüz bitmedi ve daha fazla saldırı olup olmayacağını bilmiyoruz. Ayrıca saldırıların bölgesel jeopolitik etkilerinin ne olacağını da bilmiyoruz. Ancak şu an için, her şeyin silahlaştırılması konusundaki bu yeni taktikleri yaşamaya mahkum olanlarla, uzakta bireylere ve organizasyonlara karşı git gide yaratıcı saldırılar düzenleyebilenler arasında dijital ve jeopolitik bir ayrım olduğu görünüyor.
Birleşik Krallık gibi ülkeler için, bir noktaya gelmeyecek gibi görünüyor ki Rusya gibi düşman ülkelerin günlük hayatta kullandıkları cihazlarda keşfetmiş oldukları zayıflıklardan yararlanacağı küresel çatışma seviyesine ulaşılabileceği. Karşılıklı Yıkım uygulamaları, en azından şu an için, çatışmamızın çoğunu açık savaş eşiğinin altında tutuyor. Ve eğer jeopolitik gerilimler Vladimir Putin’in Rusyası’nın bu yeni askeri olanakları keşfetmesine ulaşırsa, muhtemelen patlayan iPhone’lardan daha fazla endişelenmemiz gerekecektir.
Ancak bu tür bir saldırıyı kullanmaktan alıkoyulamayacak olan gayri resmi aktörlerdir. Dolayısıyla umut etmeliyiz ki güvenlik hizmetleri, dünyanın her yerinde ortaya çıkan tehditlere göz kulak oluyordur.
Yapay zeka, drone’lar, robotlar ve siber saldırılar alanındaki dramatik ve hızlı değişim zamanlarında, yaşadığımız bu karmaşık ve sık sık dehşet verici dünyada belirsizliğin tek kesin yanı budur.
Mark Lacy, Siyaset, Felsefe ve Din Kürsüsü Kıdemli Öğretim Üyesidir, Lancaster Üniversitesi
Bu makale, The Conversation sitesindeki bir Creative Commons lisansı altında yeniden yayınlanmıştır. Orijinal makaleye buradan ulaşabilirsiniz.
Bu e-posta adresi ile zaten bir hesap kaydedildi. Lütfen kimliği doğrulama bağlantısı için gelen kutunuzu kontrol edin.
News
