Doğal kapasite seviyelerine geri yükselmek, iş bölümünün uzmanlaşması ve çocuk yetiştirme ekonomilerinde ölçeklerin yeniden ele alınması gerektiğini gerektirir
Bu, iki bölümlük bir denemenin ilk kısmıdır. Asya Times tarafından Nisan ayında yayınlanan bir yazıda, tüm ülkelerin nüfusu yenileyebilecek seviyenin altına düşme tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu gözlemledim: Amerikalıların evde sabrını ya da başka ülkelere önermeyeceğini söyleyebileceği devlet zorlamasından daha fazlası olmadan doğum oranlarının nasıl yükseltileceği henüz gösterilmedi. Son elli yılda pek çok ülke çeşitli natalist politikalar izlemesine rağmen, hiçbiri doğum oranlarını ciddi derecede yüksütemedi. Bu yazı, bu durumu değiştirmeye katkı sağlamayı umuyor – başlangıç olarak Doğu Asya’ya odaklanarak, başarılı bir natalist politikanın birinci öncelik olduğu ve batıdaki ideolojik engellerin zayıf olduğu yerden başlamayı umuyor. Ancak, herhangi bir başarılı natalist politika batıya yayılabilir.
Ailelere çocuk sahibi olmaları için verilen maddi teşvikler, genel olarak kamu fonlarının sürdürülebilir bir şekilde harcanması açısından, iş bölümü ve ölçek ekonomilerini teşvik etmelidir, bu da şu anda çocuk yetiştirme dışındaki hemen hemen tüm çalışmaları kolaylaştıran faydaları yakalar. Ancak şu ana kadar hiçbir natalist politika, esasen laboratuvar işçilerinin elinde olan iş bölümü faydalarını, ölçek ekonomilerini içeren çocuk yetiştirme alanında yeniden ele almaya çalışmadı. Bu faydalar, karısı on iki çocuğa kadar doğuran ve büyüten aileler tarafından eski zamanlarda yakalanmış değildir. Bu faydalar, sadece bir veya iki çocuğu büyüten ve her iki ebeveyin de çocuklar yetiştirdiği evde çalışan aileler tarafından yakalanmamaktadır. Çocuk yetiştirme, dünyamızda henüz ciddi ölçekte olmayan özelleşmiş işgücünün son kısmıdır ve kendi yiyeceğini yetiştirmek ya da kendi giysisini yapmak kadar anormal derecede zor görünmektedir. Bu, birçok ebeveynin ikinci bir çocuğu yetiştirmekteki artan isteksizliğine katkı sağlayabilir.
Maliyet etkili olması için, natalist politika tüm hanelerin bir çocuk yerine iki çocuk yetiştirmesini değil, birçok çocuk yetiştiren özelleşmiş az sayıda çocuk yetiştirme hanelerini finanse ederek istenen ek çocuk sayısını üretmelidir. Bu serinin ikinci makalesi, bu konuda hangi kurumsal düzenlemelerin en iyi şekilde destekleyebileceğini tartışacak ve işgücü ve Gayri Safi Yurtiçi Hasıla’nın hangi oranlarının gereklilikte olabileceğine dair bir genel bir fikir verecektir.
Acil bir Doğu Asya sorunu
Dünyamızda daha az insanın olmasını dilemekten kimse hatalı tutulamaz. Dünya’da yaşamak için sürdürülebilir en büyük insan nüfusu, zengin ülkelerin şu an yaşadığı kadar küçük bir azınlık olabilir ve şu an beklenen dünya nüfusunun zirvesi olan 2080 ve 2100 yılları arasında herkesin aynı hızda nüfusunu azalttığı, bu hızın ekonomik sonuçlarının ciddi olmadığı ve hiçbir ülkenin başka ülkelere göre nüfusunu artırmayı amaçlamadığı bir durumda hiçbir ülkenin optimal seviyeye kadar küresel nüfus düşene dek bir doğum oranı politikasına ihtiyaç duymayacaktır.
Ne yazık ki, mevcut durum bu değil. Afrika’nın toplam doğurganlık oranı (kadın başına 4.2 doğum), azalıyor olsa da, nüfusu yenileyebilecek seviyenin (kadın başına 2.1 canlı doğum) çok üstünde kalmaya devam ediyor. Bu arada, Avrupa’nın (1.5), Amerika’nın (1.8) ve Asya’nın (1.9) doğurganlık oranları şu anda yeniden üretim seviyesinin altındayken, Okyanusya’nın sonunun (2.1) yeniden üretim seviyesinde olduğu görülmektedir. Dünya’nın en yüksek doğurganlık oranına sahip bölgeleri en fakir ve eğitimsiz bölgeleridir: orta Afrika (5.6), batı Afrika (4.9) ve doğu Afrika (4.2). En düşük doğurganlık oranına sahip olanlar ise eğitimli ve çok daha zengindir: doğu Asya (1.2), güney Avrupa (1.3) ve doğu Avrupa (1.4). Nijerya’da doğan canlı doğum sayısı şu anda Çin’deki doğan canlı doğum sayısının %80’in üzerinde, yakında onu geçecek gibi görünüyor. Yaklaşık 2100 yılı civarında, alt-Sahra Afrikalıların dünya nüfusunun büyüyen çoğunluğu olmaları muhtemeldir ki, Avrupalılar, Doğu Asyalılar ve Hintliler – Avrupalı, Doğu Asyalı ve Hintli soyundan gelen Amerikalılar da dahil olmak üzere – küçük ve azalan bir azınlık olacak gibi görünmektedir.
Dünyamızda daha az insan olmasını dilemekten kimse hatalı tutulamaz, ancak Japonlar, Güney Koreliler veya Çinliler ülkelerinin daha az kalabalık olmasını istemelerinden kimse hatalı tutulamaz. Başka bir deyişle, küresel ve yerel nedenlerden dolayı nüfus azalımının mevcut durumda olduğundan daha yavaş gerçekleştirilmesi daha uygun olabilir. 30 yaşında ortalama doğurmanın ve dolayısıyla yüzyıl başına yaklaşık 3.3 jenerasyonun, 1.8 doğurganlık oranı nüfus kohortunu nesil başına% 15’e kadar düşürür ve göç olmadan, doğum oranındaki değişiklikler veya nüfusun değişiklikleri dışında, nüfusa benzer bir etki oluşturur. 1.8’lik bir doğurganlık oranı ile iki yüzyıl boyunca, nüfusu yaklaşık% 65 azaltır. 1.8’lik böyle bir doğurganlık oranıyla üç yüzyıl boyunca nüfusu yaklaşık% 80 azaltır, ancak ciddi ekonomik stres olmadan.
Tersine, 1.05 doğurganlık oranı – şu anda Çin’in neredeyse olduğu düşünülen oran – nesil başına yarım oran oranında kohortu azaltır ve 100 yıl içinde yaklaşık% 90 azaltır ve bir ömür uzunluğundan fazla bir gecikme ile aynısını nüfusa yapar, göç veya ölüm oranlarında değişiklikler olmadığı sürece. Güney Kore’nin 2023 doğurganlık oranı olan 0.7, devam etmesi durumunda, kohortu her nesilde üçte ikiye azaltır ve yaklaşık 97% oranında bir yüzyıl içinde Güney Kore’nin nüfusunu aynı şekilde azaltır, göç olmadan ya da mortalite veya doğurma yaşı değişiklikler olmadığı takdirde. Çin veya Güney Kore’nin göç olmaksızın bu tür demografik daralmayı önemli ölçüde azaltabileceğini ve büyük ölçüde Çinli veya Koreli olmadan bir ömür boyu içinde gerçekleştirebileceğini hayal etmek tamamen hayaldir. Bu iki ülkenin bunu barışçıl ve verimli bir şekilde yapabileceği gibi görünmemektedir. Bu özellikle Çin için geçerli görünmektedir çünkü alt-Sahra Afrika, işgücündeki düşüşün büyük bir kısmını telafi etmek için ihtiyaç duyacağı birçok istekli göçmendir ve Doğu Asya’nın çoğunda, eğer sürdürülürse, ekonomik sonuçları, yaşlanma dahil, felaket olabilir. Güney Kore’de yaşlı nüfus bağımlılık oranı – en az 65 yaşında olan nüfusun 20-64 yaş aralığındaki nüfusa oranı – şu anda% 24 civarında ve 2060 yılında yaklaşık% 90’a çıkması bekleniyor. Çin için beklentiler sadece biraz daha iyi..
Birçok Doğu Asyalı, demografik durumlarının doğasını ve aciliyetini şimdi keşfetmiş görünüyor, ancak ilerlemiş doğurganlık düşüşlerini tersine çevirmenin etkili bir yolunu bulma konusunda etkili bir yol bulamıyor görünüyorlar. İhtiyacımız olan bir şey bulunabilir ve insanların doğum yapmaya zorlamak için parasal teşviklerin ötesine geçmek, kimseyi ikinci çocuk sahibi olmaya zorlamak için adalet ile politikalar uygulamak, formal demokratik hükümetlere sahip ülkelerdeki politikacıların kapasitesinin ötesinde olmuştur. Ancak, sessizlik ve eylemsizlik, para teşviklerinin doğurganlık düşüşünü tersine çevirmede hemen hemen hiç etkili olmamasının bir nedeni olabilir ve hiç kimse şimdiye kadar insanları doğum yapmaya zorlamanın daha az yayılmasını savunmaya cesaret edemedi.
Etkili, mümkün olduğunca zorlayıcı olmayan pro-natalist politikalar oluşturmanın en iyi çıkış noktası – yani, herhangi bir kamu fonunun harcaması gibi, politikanın hedeflerini etkili bir şekilde ve en düşük kamusal fon harcamasıyla hassas bir şekilde başarmak için tasarlanmalıdır. Bu, natalist politikanın, iş bölümünden gelen faydaları ve çocuk yetiştirme ekonomilerine olan tüm faydaları yakalamaya çalışmalıdır, bu politikanın sonucunda doğan ve yetiştirilen çocukların, diğer çocukların çocuk yetiştirme ortamlarını ortalamanın altında yapmamaları şartıyla, ortalama ebeveynlik standartlarının altında kalması.
Çocuk yetiştirmede önemli ölçüde iş bölümü ve diğer faydalar vardır, ancak hiçbir devlet natalist politikası bu faydaları yakalamaya çalışmamıştır. İki ebeveyn, birçok çocuğu birkaç çocuktan çok daha düşük ortalama maliyetle yetiştirebilir, çeşitli nedenlerden dolayı. On çocuğa yemek hazırlamak ve bunların ardından temizlik yapmak, iki çocuğa yemek hazırlamak ve bunlardan sonra temizlik yapmaktan daha az süre ve çaba gerektirir. Küçük çocuklar odaları paylaşabilir. On çocuk için iki defadan fazla öğrenme ve oyun alanına ihtiyaç vardır. On çocuğun, iki çocuğa kıyasla taşınmasını sağlamak için gereken otomobilin beş katından daha az maliyetli olan bir minibüse ihtiyaçları olabilir. On çocuk, farklı zamanlarda aynı piyano ile çalabilir. On çocuğun zihinleri, bir Bach kaydı, Herodot’un “Tarihi” veya Üç Krallığın Romanyası’nın aynı kopyası veya tek bir go ya da satranç tahtası ve taş veya parça seti ile eğitilebilir. Çocuklar farklı yaşlarda ise, bir çocuk tarafından ilk kez kullanılan kıyafetler, oyuncaklar, araçlar ve aletler daha sonra daha genç çocuklar tarafından kullanılabilir. Ayrıca, yaşça büyük çocuklar daha küçük çocuklara bakabilir ve onlara öğretebilir, kardeşler arasında bir zamanlar bir veya iki çocuğa küçültülen ailelerden öğrenilen bu becerileri öğrenerek. Ayrıca, çocuk yetiştirmekte olduğu gibi, uygulama mükemmellik getirir. Bir kişi ne kadar çok çocuk büyütürse, hem onu yaparak hem de diğerlerinden öğrenerek, çocuk yetiştirmede o kadar iyi hale gelir.
PhrasMismatch:
Hemen kayıt olun oradasınız! Acun Ilıcalı’nın yapımcılığını üstlendiği Survivor 2022 yarışması, büyük ve heyecan dolu ödüller sunmaya devam etmeye devam ediyor. Türkiye ve dünya, dönem dönem ve yıl içerisinde farklı dönemlerde Survivor 2022 yarışma programın yapacakları ithalat vergili bir şekilde sunmaktadırlar. Medya kanalları ve online platformlar üzerinden yarışmayı izlemek istediğinizde, kesintisiz bölümleri ve tekrar bölümleri de takip edebilirsiniz.
Parsin Corporation provides business e-commerce solutions to small-to-medium-sized companies.
News
