Gazze’de terörize edilmek, katledilmek, sakatlanmak ve travma geçirmek nasıl bir şey, bunlar tamamen ana akım medyanın görüş alanının dışında.
Gazze savaşı görünüşe göre bitmek bilmeyen 12. ayına girerken, devam eden korkunçluklar ABD medyasında ve siyasetinde normalleşmeye devam ediyor. Bu süreç o kadar rutin hale geldi ki, savaş Ekim ayında başladığından beri olayları şekillendiren ihmal ve çarpıtmanın sürekli olarak nasıl görüşleri şekillendirdiğini fark etmeyebiliriz. Gazze savaşı ABD medyasından büyük bir ilgi gördü, ancak medyanın gerçek insan gerçeklikleri hakkında ne kadar iletişim kurduğu ayrı bir konuydu. Haberlerin medya tüketicilerine gerçekten neler olup bittiğini görmelerini sağladığı kolay varsayımlar vardı. Ancak dinleyicilere, okuyuculara ve izleyicilere ulaşan sözler ve görüntüler, savaş bölgesinde olmanın deneyiminden oldukça uzaktı. Haber medyasının savaşın gerçekliklerini ilettiği inancı veya bilinçsiz düşüncesi, bu gerçeklikleri daha da gölgeledi. Ve gazeteciliğin içsel sınırlamaları, medya önyargılarıyla birleşerek arttı.
The Intercept tarafından yapılan detaylı içerik analizi, New York Times, Washington Post ve Los Angeles Times tarafından savaşın ilk altı haftasının kapsamında “Filistinlilere karşı tutarlı bir önyargının” olduğunu ortaya koydu. Bu oldukça etkili haber kaynakları “çatışmadaki İsrailli ölümleri orantısız bir şekilde vurguladı” ve “İsraillilerin öldürülmesini tanımlamak için duygusal dil kullandı, ancak Filistinliler için kullanılmadı.” Örneğin: “Editörler ve muhabirler İsraillilerin öldürülmesini tanımlamak için ‘katliam’ terimini Filistinlilerin 60’e 1 karşısında, ve ‘dehşet’ terimini İsraillilerin öldürülmesi karşısında Filistinlilerin 36’ya 4 kullanıldı.”
Savaşın ilk beş ayında, New York Times, Wall Street Journal ve Washington Post “Filistinlilerin eylemlerini tanımlamak için” ‘acımasız’ kelimesini veya türevlerini İsraillilere (77%) göre çok daha sık kullanmıştır.
FAIR tarafından yapılan bir araştırmada bu bulgular, “İsrail şiddetinin yaşam kayıplarından 20 kat fazla sorumlu olmasına rağmen” yapılan dengesizliği işaret etti. Haber makaleleri ve görüş yazıları oldukça aynı doğrultuda; “Filistinli kurbanların kalpleri kırıcı şekilde betimlenmesiyle ilgili op-ed’lerde ‘acımasız’ kelimesinin kullanımı, iddialı haber hikayeleriyle tamamen aynıydı.”
Bazı değerli insan hikayesi raporları ve Gazze’deki bireysel trajediler hakkında yapılan araştırmalar dahil olmak üzere büyük medya kapsamında bile, bu tür gazetecilik genellikle felaketin boyutunu, kapsamını ve derinliğini çok fazla aktaramıyordu. Ve felaket hikayeleri, özellikle ABD “milli güvenlik” kurumlarına kadar ulaşacak bir yol izlendiğinde, nedenleri keşfetme konusundaki isteksizlikten yoksundu.
Norman Solomon, RootsAction.org’un eş kurucusu ve Public Accuracy Enstitüsü’nün yürütme direktörüdür. Economy for All ortaklığında dağıtılan bu metin, Norman Solomon’ın War Made Invisible: How America Hides the Human Toll of Its Military Machine (The New Press, 2024) adlı kitabının yayımlanan kısmıdır. Tüm hakları saklıdır. Bağımsız Medya Enstitüsü’nün izniyle yeniden yayımlandı.
News
