İnsan sayısındaki azalma doğası için bir kurtuluş anlamına gelmezken, azalan demografi ekonomik canlılığa zarar veriyor.
Şu anda, insan nüfusu büyümekte olan uzun zamandır imkansız olarak düşünülen bir şey yapıyor – dalgalanıyor. Artık küresel nüfusun beklenenden çok daha erken zirveye çıkabileceği ve 2060’ların başında 10 milyarın üzerine çıkabileceği mümkün. Daha sonra, düşmeye başlayacaktı. Daha zengin ülkelerde, bu zaten gerçekleşiyor. Japonya’nın nüfusu hızla azalıyor, saatte 100 kişi net kaybediyor. Avrupa, Amerika ve Doğu Asya’da doğurganlık oranları keskin bir şekilde düştü. Birçok orta veya alt gelirli ülkenin de yakında düşmeye başlaması gerekiyor. Bu olağanüstü bir değişim. Yalnızca on yıl önce demografik uzmanlarımızın sayılarımızın bugünkü yaklaşık 8 milyondan 12,3 milyara kadar çıkabileceğini tahmin ettiklerini hatırlamak gerekir. 50 yıldır, bazı çevreciler küresel nüfus artışını keserek çevreyi korumaya çalıştı. 1968’de Nüfus Bombası büyük kıtlıklar öngördü ve geniş çapta doğum kontrolü çağrısında bulundu.Şimdi çok farklı bir gerçekle karşı karşıyayız – nüfus artışı nüfus kontrolü olmadan ve zengin ülke nüfusları düşerken, daha fazla çocuğa teşvik etmek için çılgınca ama büyük ölçüde etkisiz çabalar tetikleniyor. Düşen küresel nüfus çevre için ne anlama gelebilir? Nüfus azalması zaten oluyor. Avrupa, Kuzey Amerika ve bazı Kuzey Asya’nın büyük bir kısmı için, nüfus azalması yıllardır devam ediyor. Doğurganlık oranları son 70 yılda sürekli olarak düştü ve düşük kaldı, uzun yaşam beklentileri ise bu bölgelerdeki çok yaşlı insanların (80 yaşın üzerindekiler) sayısının 25 yıl içinde iki katına çıkacağı anlamına geliyor.Çin nedensiz bir şekilde dünyanın en kalabalık ülkesiydi ve küresel nüfusun altıda birini oluşturuyordu. Ancak Çin de şimdi azalıyor ve düşüşün hızla hızlanması bekleniyor. Yüzyılın sonunda, Çin’in bugünkü 1,4 milyar olan nüfusunun üçte ikisinin azalması bekleniyor. Ani düşüş, 2016’da sona eren tek çocuk politikasının uzun kuyruğundan kaynaklanıyor. Japonya bir zamanlar dünyanın en kalabalık 11. ülkesiydi, ancak yüzyılın sonuna kadar yarıya inmesi bekleniyor. Şu anda, Tokyo’nun Shibuya Kavşağı dünyadaki en yoğun ulaşım noktalarından biri. Ancak nüfus azalması Japonya’yı sert bir şekilde vuruyor. Fotoğraf: Takashi Images / Shutterstock aracılığıyla KonuşmaNeler oluyor, buna demografik geçiş denir. Ülkeler genellikle büyük ölçüde kırsal ve tarım ekonomilerinden sanayi ve hizmet tabanlı ekonomilere geçtikçe doğurganlık keskin bir şekilde düşer. Düşük doğum oranları ve düşük ölüm oranlarının bir araya gelmesiyle, nüfuslar düşmeye başlar.Neden mi? Kadınlar için bir başlıca faktör seçimdir. Kadınlar artık eğitim ve kariyerlerle ilgili iyileşen seçenekler ve özgürlükler nedeniyle ortalama daha az çocuk sahibi oluyor ve hayatlarının daha sonra çocuk sahibi olmayı seçiyorlar.Neden zengin ülkelerde doğum oranları yıllardır düşüyor olmasına rağmen nüfus azalması konusuna birdenbire odaklandık? 2020’de Covid salgını patlak verdiğinde, doğum oranları neredeyse tüm ülkelerde büyük ölçüde düştü ve daha sonra biraz toparlandı, bu sırada ölüm oranları arttı. Bu kombinasyon, nüfusun genel olarak düşmeye başlama zamanını öne çekti.Düşen bir nüfus ekonomik olarak gerçek zorluklar yaratır. Daha az işçi ve daha fazla destek ihtiyacı olan çok yaşlı insan var. Hızla düşüş yaşayan ülkeler, azalan işçilerini evde tutmak ve daha fazla yaşlanma ve düşüşü önlemek için göçü sınırlamaya başlayabilir. Nitelikli işçiler için küresel olarak rekabet artacaktır. Tabii ki, göç kaç insan olduğunu değiştirmez – sadece nerede olduklarını değiştirir.Bunlar sadece zengin ülke sorunları mı? Hayır. Büyük bir orta gelirli ülke olan Brezilya’da nüfus artışı şimdi kaydedilen en düşük seviyede.Yüz elli yıl sonra dünyada sadece doğumların ölümleri aştığı altı ülke olması bekleniyor – Samoa, Somali, Tonga, Nijer, Çad ve Tacikistan. Diğer ülkelerin %97’sinin doğurganlık oranının (kadın başına 2,1 çocuk) altında olması öngörülüyor.Ekonomi için kötü – çevre için iyi mi?Daha az insan doğası için bir nefes alışverişi anlamına mı gelir – doğru mu? Hayır, bu kadar basit değil. Örneğin, kişi başına enerji tüketimi 35 ile 55 yaşları arasında zirveye ulaşır, düşer ve daha sonra 70 yaşından itibaren artar, çünkü yaşlı insanlar daha uzun süre kapalı alanlarda kalma ve daha büyük evlerde yalnız yaşama eğilimindedir. Bu yüzyılın olağanüstü büyümesi olan yaşlı nüfusta artış, düşen nüfusların azalışını dengeleyebilir. Sonra bu kaynak kullanımındaki büyük farklılık var. Eğer Amerika Birleşik Devletleri veya Avustralya’da yaşıyorsanız, karbon ayak iziniz genel olarak en büyük emisyoncu olan Çin’deki bir meslektaşınızın neredeyse iki katıdır.Daha zengin ülkeler daha fazla tüketir. Dolayısıyla daha fazla ülkenin daha zengin ve daha sağlıklı hale gelmesine karşın daha az çocuklu olması muhtemel, daha fazla küresel nüfusun daha yüksek emisyon yapan olmasın. Tabii ki, ekonomik büyümeyi daha az emisyon ve diğer çevresel maliyetlerden ayırarak değiştirmemeleri durumunda – birçok ülke deniyor, ama çok yavaş bir şekilde.Beklenen daha fazla liberal göç politikalarını görmeyi bekleyin; çalışma çağındaki insan sayısını artırmak için. Zaten bunu görüyoruz – göç, şu anda 2050 için yapılan projeksiyonları aştı. Gelişmiş bir ülkeye göç ettiğinde, bunun hem o ülke hem de göç alan ülke için ekonomik avantajları olabilir. Çevresel olarak, gelir ile emisyon arasındaki bağlantı çok açık olduğundan, kişi başına emisyonları ve çevresel etkileri artırabilir.
News
