Çiftçilerin yiyecek yetiştirmesi, her zaman yenileceği anlamına gelmez – dünya çapında üçte biri israf ediliyor.
Eski bir atasözü, herkes hava durumu hakkında konuşur ama kimse bir şey yapmaz der. Aynı şey, yiyecek israfı için de söylenebilir – ya da daha doğrusu, Güney Kore’nin bir deneme yapmadan önce yapılabilir olduğunu söyleyebiliriz. Bu deneme hakkında bir dakika içinde daha fazla bilgi vereceğiz.Son yıllarda herkesin sürekli tekrarladığı istatistikler temelde aynı kalmış gibi görünüyor: Dünya çapında üretilen yiyeceklerin üçte biri israf ediliyor. Tabii ki, bazen bu sayı yaklaşık%30’a yakın olabiliyor, bazen%40’a yakın olabilir. Ama genellikle üçte birlik birkaç yüzde noktası içindedir. Yani eğer birileri bu konuda bir şeyler yapıyorsa, işe yaramıyor.Hükümetler bu sayıyı düşürmek istediklerini söylüyorlar. Örneğin, geçen haziran ayında Biden yönetimi, konuyla ilgili yaptığı işler ve yapmayı planladığı şeyleri listeleyen bir “gerçekler sayfası” yayınladı.Bazı şeyler – kullanılmamış yiyecekleri gıda bankalarına vermeye yönelik kısıtlamaları hafifletmek veya “en iyi tarih” tarihlerinin anlamını açıklamak gibi – iyi fikirler gibi görünüyor. Ancak bu konuda üçte birlik bir miktarı ne kadar değiştireceği tartışmalıdır.Görünüşe göre yiyecek israfı, hükümetlerin çözmek için uygun donanıma sahip olmadığı bir sorun. Gelişmekte olan ülkelerde, çiftçilerin yetiştirdiği yiyeceklerin bazıları hiç kimsenin masasına ulaşmaz. Ürünler, kötü ulaşım altyapısı ve soğutma eksikliği nedeniyle zarara uğrar. Bu sorunların çözülmesi gelişmekte olan ülkelerin sahip olmadığı maliyet gerektiriyor.Zengin ülkelerde, israfın nedenleri arasında büyük restoran porsiyonları ve birçok tüketiciyi resim-perfect olmayan meyve ve sebzeleri satın almaya isteksizliği yer alıyor. Hükümetler farkındalığı artırabilir, ancak insanları tüm satın aldıkları yiyecekleri yemeye veya yemeyenleri yeterince yemeyen birine vermesine zorlayamazlar.Yiyecek israfının zararı sadece para israfı veya aç insanları beslemek için kaçırılan fırsatlar değil. Daha az bilinen bir zarar, yiyecek israfının neden olduğu durumdur.Eğer çöplüklere gömülürse, atmosferde ısıyı hapsetmede karbondioksitten 20 ila 30 kat daha kötü olan metanı salar. ABD Çevre Koruma Ajansı’na göre, ABD’de israf edilen yiyecekler, belediye katı atıkların %24’ünü oluşturan tek materyaldir.Çöplüklerin alternatifleri, kompost yapma ve geri dönüştürme. Her ikisi de iyi fikirler. Ancak ikisi de panacea değil. Güney Kore’nin Washington Post’ta son zamanlarda anlatılan deneyimi, yiyecek israfının zararlarından birini giderilebileceğini, ancak hepsini değilini gösteriyor.Korelilerin azalttığı zarar, metandır. Washington Post’a göre, “Güney Kore 20 yıl önce bu sorunu ele almaya başladığında yiyecek atıklarının %98’i çöpe atıyordu.” “Bugün, Güney Kore Çevre Bakanlığı’na göre yiyecek atıklarının %98’i yem, kompost veya enerji haline getiriliyor.”Bu durumu perspektife koymak gerekirse, ABD’de sadece yiyecek atıklarının %40’ı geri dönüştürülüyor veya kompostlanıyor.Değişimi başarmak için, Güney Kore yiyecek atıklarının çöplüklere atılmasını yasakladı. Herkesin yiyecek atıklarını diğer çöplerden ve geri dönüşümden ayrı tutması gerekiyor.Güneyliler bu ayrıcalık için para ödüyor. Bazıları hükümetten kompost torbaları satın alıyor; doldurulmuş torbaları sokak kenarındaki kutulara bırakıyor. Diğerleri apartmanlarında tartılan yiyecek atıklarını dijital kartlara kaydediyor. Yiyecek atıklarını ayırmamak suçüstü yapılabilir.Yenilenen enerjiye dönüştürülen toplananların çoğu. Seoul’un 85 mil güneyinde, 1.5 milyon nüfusa sahip bir şehir olan Daejeon, her gün 400 ton yiyecek atığını enerji haline getiriyor ve 20.000 hane için güç sağlıyor ve ısıtıyor.Kompostlama daha az yaygındır. Güney Kore’nin çiftçileri yiyecek atığı kompostunu hayvan yemi veya gübre olarak kullanmaktan hoşlanmıyorlar; kötü kokulu, yüksek sodyum seviyelerine sahip ve arada bir diş ipi içerebilir.Tüm bunlar Güney Kore’nin kesinlikle yiyecek israfı konusunda “bir şeyler yapmakta” olduğunu gösteriyor. Ancak, ne yapmadığı, onun miktarını azaltmak değil. Washington Post’a göre, “Her yıl yaklaşık 5,5 milyon ton yiyecek atığı oluşuyor ve beş yıl boyunca pek değişmedi, rağmen sakinlerin bunu geri dönüştürmek için bir kısmını aylaklığını rağmen maliyet ve zahmeti yaşamaları gerekmektedir.”Güney Kore, nüfusu neredeyse Florida ve Teksas’ın nüfuslarına eşit olan, yaklaşık Indiana’nın büyüklüğünde bir alanı olan yoğun bir nüfusa sahip olduğu için geri dönüşüm ve kompostlama yoluna gitti. Koreliler kokan çöplüklerden şikayet ediyorlardı ve yakınlarda yakma tesisleri istemiyorlardı.Uzmanlar, Florida ve Teksas’ın birleşimine eşit bir alanı olması ve kilometre kare başına çok daha az insan barındıran ABD gibi bir ülkenin Güney Kore’nin yaptıklarını yapamayacağından şüpheleniyorlar. Yoğun nüfuslu New York City, kompost yapmaya teşvik etmeye çalıştı, ancak programı son zamanlarda finansman sorunlarıyla karşılaştı.Ancak Güney Kore’nin üçte bir seviyesinden yiyecek israfını azaltmada Güney Kore’den daha başarılı olmayan kopyalayıcı geri dönüşümcüler ve kompostlamalar varsa, büyük miktarda para boşa gidecek ve birçok ihtiyaç sahibi insan açlıktan muzdarip olacak. Bu sorunlara birinin bir şeyler yapması gerekiyor.
News
