Asya Times’tan David P. Goldman ve İsrailli gazeteci Caroline Glick tüm jeopolitik konular hakkında konuştu.
Asya Times’in Kıdemli Editörü David P. Goldman, popüler bir podcast programında İsrailli gazeteci ve yazar Caroline Glick’i 30 Ağustos’ta konuk etti. Zengin transkript YouTube’da mevcut.
Glick: Carolyn Glick Show’un bir başka bölümüne hoş geldiniz. Son yıllarda endişe verici gelişmelerden biri İran’ın iki süper güç olan Rusya ve Çin ile olası bir eksen kurması. Bu gerçek bir eksen gibi görünse de, pek çok kişi bunun hakkında fazla konuşmuyor. Bu üç ülkenin bir araya gelmesinin güçlü yönleri, bu ülkeleri bir araya getiren şeyler, bunların onları birbirinden uzaklaştırabilecek şeyler, onları ayıran şeyler hakkında kimse pek konuşmuyor. Çin ve Rusya ile İran arasındaki yükselen ittifakı İsrail ve Amerika perspektifinden nasıl görmemiz gerektiği. Rusya ve Çin’e bağlı olarak Orta Doğu’yu nasıl gördükleri ve ABD ile rekabetlerini nasıl gördükleri konularında.
Benim için hep güvenilir bir isim David Goldman olmuştur, arkadaşım ve Carolyn Glick Show’un sık sık konuğu. David, bu konularda uzmandır. Bu konular hakkında Asia Times’ta yazılar yayımlamış ve aynı zamanda yardımcı editör olarak görev yapmıştır. Dolayısıyla Carolyn Glick Show’a dostum David Goldman’ın geri dönmesinden çok memnunum. Geri dönüşün için teşekkürler, David.
Goldman: Teşekkürler Carolyn. Seninle konuşmak her zaman zevkli. Depresif konuları konuşsak bile.
Glick: İran’ın Çin ve Rusya ile yükselen ittifakı hakkında düşündüğünüzde, Çin’in her yıl İran’ın yaklaşık %90’ını oluşturan petrolü almasıyla ilgili ciddi gelişmelerden biri. En azından bir Reuters hikayesine göre, Çin İran’ın günde ortalama 140.000 varil petrolünü ithal ediyor. İran’ın petrol ihracatı, en azından Amerikan yaptırımlarını ihlal ettiği için hepsi kaçak, Çin’in tüm petrol ithalatının %13’ünü oluşturuyor. Diğer yandan Rusya, İran’dan dron ve diğer teknolojileri satın almaya başlamış durumda. Rusya içinde bir Şahed dron tesisi inşa ettiler ve bunun gibi… Bu gerçek bir ittifak gibi görülüyor, Rusya’nın İran’a ihtiyaç duyduğu şeyleri sağlamasının yanı sıra, İran da hem Çin’e petrol sağlıyor hem de Rusya’ya teknoloji ve gerçek dronlar gibi askeri donanım sağlıyor, özellikle Ukrayna ile savaşında işlerine yarayanlar. Bu durum, İran’ın sadece bir müstemleke değil, aynı zamanda Rusya ile savaşında birincil savaş araçlarını ve Çin’e enerji tedariklerini sağlayan bir devlet olduğu anlamına geliyor. Bu oldukça korkutucu görünüyor ve bu konuda biraz konuşmanızı ve bu durumun nasıl geliştiğini ve şu anda nerede olduğunu anlatabilir misiniz?
Goldman: Carolyn, endişeliyim ama panik yapmıyorum birkaç nedenle. Geçen hafta Robert F. Kennedy Jr.’ın desteklediğini açıkladığı bir basın toplantısında söylediği gibi, Rusya’yı İran ve Çin ile bir ittifaka ittik. Bu gerekli değildi, başka türlü olabilirdi. 2008’de Ukrayna krizi ilk başladığında, Rusya ile bir seçim yapmamız gerekiyordu. Ukrayna konusunda onları köşeye sıkıştırırsak, açıkça İran başta olmak üzere düşmanlarımızla ittifak kuracaklardı. Öte yandan, Ukrayna üzerinde Rusya ile bir anlaşma yaparsak, Ukrayna’nın tarafsız kalmasını ve Ukrayna’daki Rus azınlığın korunmasını içeren bir anlaşma elde edebilseydik, Rusya’da İran konusunda bize yardım etmesini çıkarabilir ve İran’la işbirliği yapabiliriz, bu da nükleer terörist devlet olabilecek bir ülke. Ve sorduğum soru, Amerikan çıkarları açısından hangisi daha önemlidir? Ukrayna’da rejim değişikliği mi, Rusya’da rejim değişikliği mi yoksa Orta Doğu’da nükleer terörizm ihtimali mi? Güçlü inancım, Ukrayna üzerinde Rusya ile bir anlaşma yapmamız ve İran konusunda işbirliğimizi elde etmemiz gerektiği yönündeydi. Bu masada duruyordu. Artık bu mümkün değil. Dolayısıyla üçlü bir ittifak var, ama herkesin kesişen ve ayrışan çıkarları var. Birkaç hafta önce Çinli bir yorumcu, sürekli olarak Çin Devlet Konseyi görüşlerini temsil eden Observer isimli bir web sitesinde, İran’ın İsrail’e karşı savaşmaması gerektiğini söyledi. İran İsrail’e karşı savaşamaz. Sahip olduğu hava savunması çok basit. Eski Rus S-300’ler. Ve Ruslar, İsrail’in F-15’i gibi karşı önlemlerle baş edebilecek bir hava savunma sistemini vermeyecekler. İran’ın konuşulacak bir kara ordusu bile yok, elbette ki tankları hiç yok. Uçakları 50 yıllık ve zor çalışıyor. Dolayısıyla İran, İsrail’le savaşacak konumda değil. İran kaybeder. Çinliler, bu konuda kamuoyunda ve özel konuşmalarda İran ve İsrail arasında bir savaş istemediklerinde ısrarcılar. Ve bunun son derece basit bir nedeni var. İsrail’in Karg Adası’ndaki iki büyük İran terminaline isabet eden birkaç İsrail füzesi İran’ın tüm petrol ihracatını durdururdu. Petrolün fiyatı varile 150-200 dolar olurdu. Basra Körfezi’nden petrol alan en büyük ithalatçı kim? Elbette ki Çin. Bu, Çin ekonomisine büyük bir darbe olurdu. Dolayısıyla İran ve İsrail arasında bir savaşa gelirse, Çin büyük bir kayıp yaşardı. Rusya kesinlikle İran ile insansız hava araçları üretmek için çalışıyor. Ukrayna’da oldukça iyi ve etkili bir şekilde kullandığı Şahid dronları üretmek için çalışıyorlar. Muhtemelen 10.000 dolar gibi bir maliyete sahiptir, daha da ucuz olabilirler. Özetle söylemek gerekirse, politopan isimli bir çerçeve ve bir moped motor ve yaklaşık 100 dolarlık elektronik bileşenlerle oluşturulmuş ahşap iskeletlerdir. Çok ucuz yapıma sahipler. Ve Ruslar, tabii ki, bunları çok etkili bir şekilde kullanıyorlar. Çünkü onları vurmak çok kolay. Çok kolay vurulabilirler. Ama her seferinde 100 tanesini gönderip zamana yayabilir ve Ukrayna’nın hava savunmalarını aşabilir, daha güçlü silahınız, balistik füzelerinizi gönderebilirsiniz, ki bunu geçen hafta Ukrayna’nın enerji altyapısına iki dalga halinde saldırarak yaptılar. Ancak Ruslar, İrana fayda sağlayabilecek daha iyi silah takımlarının hiçbirini vermek konusunda son derece dikkatliler. İran S-400 sistemi istiyor, uçakları çok daha etkili bir şekilde ve daha fazla sayıda ve daha uzak mesafelerde izleyebilme yetisine sahip. Rusların İran’a verdiği eşyaların ne kadar iyi olduğunu kesin olarak bilmiyoruz, çünkü bu Ruslar yerli versiyonlara ve ihracat versiyonlarına sahip, bunlar çok daha az etkili. İran bu tür şeyleri istedi ancak Rusya vermedi. Bunun ana nedenlerinden biri Rusyanın Ukrayna savaşıyla mücadele etmek için acil ihtiyacı olması sebebiyledir. Bu tür silahlardan fazlası yok ancak, İsrail Hava Kuvvetleri’yle Suriye’de işbirliği yapma konusundaki büyük isteklerini bildiğimiz gibi, büyük sayıyla ortaya çıkacak cesaretleri yok. Glick: Öte yandan, İran’ın Rusya’dan ileri düzey savaş uçakları satın alma anlaşmasını Kasım ayında açıkladı. Listenin üzerinden geçiyoruz. SU-35’leri, Mi-28 helikopterleri ve Yak-130 savaş eğiticilerini satın almaya karar verdiler. Bu büyük bir anlaşma. Goldman: Yıllar var. Rusya’nın en iyi uçaklarından olanlarının üretimi sınırlı. Ukrayna’daki her airframe’e ihtiyaçları var. Dolayısıyla Rusya’nın İran’ı öncelikli teslimatlar konusunda listesinin üstüne çıkması mümkün değil. China Daily haberlerine göre, bazı anlaşmaların Amerikan JCPOA anlaşmasından çekilmesinden sonra iptal edildi ve İranlı-Çinli ticari ilişkiler çok küçük. Çin’in İran’a ihracatı 10 yıl önceki halinin beşte biri kadar. Önemli, ama sınırlı bir durum. Çin’in hiçbir müttefiki yok. Kendi toprakları var, başka insanların toprakları var ve kimin hangi tür topraklara sahip olduğuna dair anlaşmalar yapıyorlar. Çinliler mafyanın Katolik olduğu kadar komünistlerdir. Tamamen pragmatiktirler. İdeolojik değillerdir. Çinliler her zaman bir anlaşma ararlar ve mümkünse şiddetli bir sonuç yerine müzakereye dayalı bir çözüm ararlar. Bu onların varsayılan pozisyonu. İsrail’in Çin ile yapması gereken en önemli şey, Çin’le konuşmak, düşüncelerini anlamak ve fırsatlar aramaktır. Şu anda ilişkiler çok kötü. Bahsettiğiniz gibi, Çin antisemit propagandası yayıyor. Ve bu, İsrail’in Çin’e karşı çok öfkeli olması için çok iyi bir sebep. Ancak öfke haklı olsa bile, öfke üzerinden değil, hesaplı çıkarlar üzerinden hareket edersiniz. İsrail, Çin ile ortak düşmanlara sahiptir. Bu, o müslüman temelciliğidir. Glick: Ve sizce Çin bunu anlıyor mu? Goldman: Ben Çin’in bunu anladığını biliyorum. Bu konular İsrail’in güvenlik görevlileri ve Çinli askeri ve güvenlik görevlileri arasında on yıldan fazla bir süredir konuşulan konular olmuştur. Bu konuşmaları duydum.
News
