UNESCO’nun Japonya’nın Sado adasındaki altın madenlerine verdiği onay, savaş zamanında Koreli işçilerin çalıştığı yerde tarihi uzlaşmanın sınırlarını sınayacak
Güney Kore ve Japonya arasındaki ilişkilerin son iki yıldan fazla sürede geçirdiği dönüşüm, Yoon Suk Yeol yönetiminin önemli başarılarından biridir. Ancak, bu başarının kalıcılığı konusunda hala şüpheler bulunmaktadır.
Japonya’nın Kore üzerindeki sömürge yönetiminin tarihi geçmişinin ilişkileri yeniden olumsuz etkileyip etkilemeyeceği endişe verici bir soru olarak durmaktadır. İki ülke arasındaki süregelen bölünmüşlük, sömürgeci ve savaş zamanı tarihi konusundaki farklılıklar yanı sıra Kore’nin tarihi adalet talepleri de son haftalarda tekrar gündeme gelmiştir.
Altın madeni geçmişi ve tartışması
27 Temmuz’da Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Kurumu (UNESCO) Dünya Mirası Komitesi, Japonya’nın Sado Adası’ndaki altın madenlerine değerli Dünya Mirası Sitesi statüsünü resmen verdi.
Japonya 2015 yılında UNESCO’ya sunduğu bir dosyada madenleri endüstri devrimini destekleyen siteler listesine dahil etmişti. Sado altın madenleri Tokugawa döneminde geliştirilmiş ve Japonya’nın modernleşmesinde önemli bir rol oynamıştı. Madenler artık faal olmasa da tarihi bir turistik mekan olarak korunmaktadır.
Japonya’nın başvurusuyla ilgili tartışma, madenlerin savaş zamanındaki tarihi ve Koreli işçilerin tehlikeli madencilik operasyonlarını gerçekleştirmek üzere kullanılması üzerinde yoğunlaşmıştır. Güney Kore hükümeti ve sivil aktivistler, altın madenlerine Dünya Mirası statüsü verilmesine karşı çıkmışlardır.
Koreliler, birçok Batılı ve Japon tarihçi ile birlikte madende çalışan birçok işçinin zorla getirildiğini, kasıtlı olarak aldatma ya da zorlama yoluyla getirildiğini ısrarla belirtmektedirler. Dünya Mirası statüsünün verilmemesine yönelik itirazlar, Japonya’nın madendeki Koreli zorla çalışanların rolünü açıkça kabul etmesini ve resmi raporlarında bunu belirtmesini sağlama konusunda yoğunlaşmıştır.
Sado kararı, Japonya’nın Güney Kore hükümetinin desteklediği ve diplomatik müzakereler yoluyla ulaşılan bir uzlaşmayı yansıtmaktadır. Bu uzlaşma, Japonya’nın Koreli işçilerin rolünü ve zorlu çalışma koşullarını kabul etmesi yanı sıra her yıl onlara saygı göstermek için bir tören düzenlemeyi kabul etmeyi içermektedir.
Yakınlardaki bir müzede, 1.500’den fazla Koreli işçinin çalıştığı bilgilerin sunulduğu bir sergi oluşturuldu; Koreli işçilerin Japon meslektaşlarından daha tehlikeli koşullarla karşı karşıya kaldığı ve diğer sert tedbirlerin olduğu gerçeği de dahil edildi.
Ancak, Japon hükümetinin her zaman karşı çıktığı “zorla çalıştırma” terimini kullanmaktan kaçınıldı. Bu uzlaşmanın Güney Kore’deki muhalefet Demokrat Parti ve Kore medyası tarafından eleştirilmesine rağmen, eski Kore Büyükelçisi Japonya Shin Kak-soo, bu konuda yapılan uzlaşmanın Japonya’nın bu tarihi tamamen kabul ettiği yönünde kasıtlı ve yanıltıcı bir iddiada bulunmakla suçlandığını belirtti.
News
